เคยรำคาญอะไรที่ทำให้น่าเบื่อบ้างไหมและแก้วิธีแบบไหนถึงจะโดนใจ?

ดูจิตตัวรำคาญของเรานั่นล่ะ ไม่ต้องไปทำอะไรที่ไหน เพียงให้มีสติรู้อยู่ สักว่ารู้อยู่อย่าเข้าไป คิด หรือ ปรุงแต่งใดๆทั้งสิ้น ไม่นานความรำคาญนั้นก็จะดับไปเอง มันเกิดขึ้นมาแล้ว ไม่ดับไม่มีในโลก ทำเช่นนี้ไม่นานก็จะได้พบกับความสุข

อย่าไปเพียรรำคาญ เพียรโกรธผู้อื่นอยู่ทำไมกัน เพราะมันยากแท้ในการที่จะเข้าไปแก้ไขผู้อื่น สู้สอนตัวเองให้ได้ก็จะเป็นยอดคนสักวัน

อันสังขารร่างกายของคนเรานั้นไม่เที่ยง ความจำได้หมายรู้ก็เสื่อมถอย มันเป็นเรื่องธรรมดา ตัดตัวกูของกูเสียได้ อย่าเข้าไปยึดถือ ความสุขชนิดนี้หาซื้อไม่ได้นะครับ ลองทำดู

ถามกลับไปว่า "อะไรนะ เมื่อกี๊ไม่เคลียร์เลย เอาอีกรอบๆ"

จะนิ่งๆค่ะ ไม่ให้ความสำคัญเหมือนเรื่องนั้นเข้าหูซ้าย ทะลุหูขวาไปเลย ถ้าพูดเรื่องของคนอื่นเชิงวิพากย์วิจารย์ หรือฝากบอก จะบอกว่า ไม่รู้ ไม่ชอบเรื่องของชาวบ้าน ไม่รับฝาก เชิญไปบอกกันเอาเอง

ถ้าพูดอยู่นั่น ก็จะเดินหนีไปเลย

ถ้าเป็นคนที่เราเตือนไม่ฟัง จะบอกว่า เตือนหนเดียวนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น รับผิดชอบเอาเอง

-เล่าแทรกขึ้นมาแทนเลย ซ้ำๆเหมือนที่เค้าเคยเล่าแล้วน่ะแหละค่ะ(คนเล่าจะส่งค้อนมาให้หลายควับและหุบปากในทันใด ไม่เล่าให้เราได้ยินอีกเลย)

-ถามเค้าว่า ตอนเกิดมีนกกระจิบมาเกาะหน้าต่างรึเปล่า?, พูดมากไม่คอแห้งบ้างเหรอ?, สรรหาที่ไหนมาพูดได้ขนาดนี้(วะ)เนี่ยะ?... หรือไม่ก็ตัดบทว่า"เออ..กรูรู้แล้ว พอแล้ว ไม่อยากฟังพหูสูตร"แล้วเดินหนีเลย

-จะบอกว่า"นี่เตือนเป็นครั้งสุดท้ายนะ คราวหน้าจะไม่ใช้ปากเตือนแล้ว รำคาญ!!!!!"(ได้ผลทุกทีง่ะ แค่ใช้สายตาหรือ ชี้ ไม่ต้องเตือนอีกเลย)

ในประเทศจีน มีครั้งหนึ่งเกิดปัญหาการเมาสุราอาละวาด ตำรวจจับไปเข้าห้องขัง ก็บ่นพร่ำอยู่ทั้งคืน เป็นที่รำคาญมาก ต่อมาเจ้าหน้าที่แก้เผ็ดด้วยการอัดเทป เสียงบ่นพร่ำรำพึงรำพันนั้นไว้ และพอเช้าผู้ต้องหาสร่างเมา ก็เอาเทปเสียงของตัวเองมาเปิดให้ฟัง ทั้งวันทั้งคืน ปรากฏว่าได้ผล ผู้ต้องหาที่เคยฟังเสียงรำพึงรำพัน ของตัวเองบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า มันสุดจะทนไว้ พร้อมๆกับเข็ดขยาด กับการเมาแล้วอาละวาด เพราะกลัวมานั่งฟังเสียงตัวเอง ผมว่าถ้าคุณรำคาญ ลองอัดเทปเสียง เรื่องที่ของเล่าไว้ ถ้าอันไหนมันซ้ำก็ลองกรอเทป แล้วเปิดให้เขาฟัง เปิดแข่งกับตอนที่เขาเล่า อาจช่วยเตือนให้เขารู้ว่า เรื่องนี้มันเล่าไปแล้ว แต่ต้องระวังนิดนะครับ เขาอาจจะโมโหคุณ และเริ่มไม่พอใจ และอาจจะเตือนคุณว่า อย่าทำอย่างนี้อีก

ก็บอกคุยกันให้รู้เรื่องสิคะ พูดแบบเป็นเรื่องเป็นราวไปเลย ถ้ายังไม่ยอมรับ ไม่เปลี่ยนแปลงก็คงต้องปล่อย คนบางคนเปลี่ยนยากมาก บางครั้งก็ต้องคิดว่าชีวิตใครก็ชีวิตเขา ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น ถ้ายอมรับไม่ได้ก็หาทางเลี่ยงออกมาห่างๆ ทำอะไรที่เป็นลักษณะหูทวนลมซะบ้าง ปล่อยผ่านหู ผ่านตา ก็ไม่น่าที่จะมีปัญหาอะไร มองเป็นเรื่องธรรมดาไป ก็จะกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเอง