ถ้าเราเป็นคนขี้หงุดหงิด จะแก้ไขได้อย่างไรบ้างครับ?

-น่าจะลองฝึกสติ อาจต้องใช้เวลาฝึกสักหน่อยเพราะมันเป็นนิสัยไปแล้ว โดยกำหนดลมหายใจเข้า-ออก ยาวสั้นรู้ทุกขณะ ใหม่ๆ อาจทำได้บ้าง ไม่ได้บ้างก็อย่าหงุดหงิด เพราะเป็นธรรมชาติ ต้องฝึกบ่อยๆก็จะดีขึ้น เหมือนที่ท่าน

ติช นัท ฮันห์ บอกว่า"ปาฏิหาริย์แห่งการตืนอยู่เสมอ มิใช่การที่ลืมตา และตืนขึ้น อย่างวันวาน แต่ เป็นการ ตื่น ทีรับรู้ได้เสมอ ว่ากำลังทำสิ่งใด ตื่น และรับรู้ถึงลมหายใจทียังคงอยู่ เป็นการตื่น ครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต เป็นการตื่นของ สติรับรู้ รับรู้ซึ่งปัจจุบัน รับรู้ถึงสิ่งที่กำลังสัมผัส กำลังยินเสียง และกำลังแลเห็น และสิ่งทีรับรู้นั้น คือของขวัญอันล้ำค่าที่สุดในชีวิต"

-พระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ.ปยุตโต)นักปราชญ์องค์สำคัญองค์หนึ่งของเมืองไทยปัจจุบันบอกว่า"วาสนาสร้างเองได้" เพราะความหมายที่แท้จริงของ- คำว่าวาสนาคือ นิสัยๆ ก็คือสิ่งที่เราทำบ่อยๆ จนกลายเป็นความเคยชิน และความเคยชินหรือนิสัยมีความสำคัญมากต่อชีวิตคนเรา

เพราะคนเราส่วนมากทำสิ่งต่างๆ ตามความเคยชิน ความหงุดหงิดของคุณก็เป็นความเคยชิน เป็นนิสัยที่คุณสร้างมันขึ้นมา เพราะฉะนั้นคุณต้องสร้างความเคยชินที่ดีบ่อยๆ จนเป็นนิสัย แทนความหงุดหงิด- สภาพจิตที่ดี ทีทุกคนควรสร้างไว้ในจิตใจเสมอๆ ตลอดเวลา คือ-ความร่าเริงเบิกบานใจ,ความอิ่มเอิบใจ,ความสงบเย็น การผ่อนคลายกายใจ ไม่เครียด,ความโปร่งโล่ง คล่องใจ สะดวกใจ ไม่มีอะไรมาบีบคั้นหรือคับข้อง, ภาวะที่จิตอยู่กับสิ่งที่ต้องการ ไม่มีอะไรมากวนจิต

-ทันโต เสฏโฐ มนุสเสสุ มนุษย์ที่ฝึกตนดีแล้ว เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนษย์ พระพรหมคุณาภรณ์บอกว่า คนเราเกิดมาไม่ได้เป็นสัตว์ประเสริฐได้เลย ต้องฝึกฝน ต้องพัฒนา ต้องศึกษา ตรงกันข้าม คนเป็นสัตว์ที่อ่อนแอ่ที่สุด ต้องใช้เวลายาวนานในฝึกตน กว่าจะพึงตัวเองได้ ต่างจากสัตว์ส่วนมากพอเกิดก็เดินได้ช่วยตัวเองได้ แต่ความวิเศษของคนก็คือเป็นสัตว์ที่ฝึกได้ และต้องฝึก เมื่อฝึกตนดีแล้ว สามารถสร้างสิ่งต่างๆได้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นวิทยาการ เทคโนโลยี ทุกอย่างในโลกเกิดได้เพราะ คนที่มีตนอันฝึกดีแล้วทั้งสินครับ

คุณไม่ใช้คนโง่ค่ะ นั่งสมาธิค่ะ มีสติกับชีวิตทุกขณะจิต แล้วคุณจะค่อยๆ ลืมความหงุดหงิดนั้นลงค่ะ

หงุดหงิดๆๆๆๆ...คนที่หงุดหงิด..มักจะตามมาด้วยขาดสติ..ธรรมะครับ..อะลายในการกระทำของตน..ให้มีความอดทนในจิตใจ อดทน..ทนอด..และก็อดทน..ความอดทน..อดกลั้น จะทำให้เราได้สติ..คนที่ยังเข้าไม่ถึงธรรมะ มีคาถาบทเดียวที่คุณจะต้องท่องไว้คือ..อดทน..ทน..ทน..หงุดหงิดง่ายๆ..ชั่ววินาที.หงุดหงิด..ลองทนอีกให้เป็น 3 นาที..ค่อยหงุดหงิด..ครั้งต่อไป ก็ขยายเวลาออกเป็น.. 5 นาที 10 นาที 30 นาที หรือ 1 ชั่วโมง..ท้ายสุดสุดท้ายคุณก็จะเป็นคนใจเย็น..จำนะครับ..อดทน..ทน..ทน..อย่าแม้แต่นึกจะบ่น..หรือบนกับตนเองก็ไม่ได้ เพราะนั่นมันคือเชื้อโรคของตัว..หงุดหงิด..เพราะการบ่นคือเหตุผลของเราที่จะสนับสนุนให้เรา..หงุดหงิด..เงียบ..ยิ้ม..ทนและทนครับ

ผมว่า....บางครั้งต้องใช้เวลาสักหน่อยครับ ขอให้รู้ว่าตัวคุณพยายามที่จะเปลี่ยนแปลง สักวันคุณก็ประสบความสำเร็จ อย่างไรก็แล้วแต่ ถ้าคุณพยายามแล้ว ผมเชื่อว่าอย่างไงก็ดีกว่าเดิมแน่นอนครับ อิอิ

ให้รู้ผลเสียของการหงุดหงิด เช่น สร้างศัตรูโดยใช่เหตุ ระวังโดนผู้ไม่ประสงค์ดีโจมตีจุดอ่อนนี้ของคุณ ทำให้เสียเพื่อนมองหน้ากันไม่ติด คนเกลียด เป็นคนไม่น่าคบ เป็นที่โจษจันในทางไม่ดี ใครเข้าหน้าไม่ติด...เขาอาจกลัว แต่เขาไม่รัก....สุดท้ายใครๆ ก็ไม่รัก......เหตุผลน่ากลัวเหล่านี้ จะช่วยให้ใจเย็นลง หงุดหงิดน้อยลง

ถ้ารู้สึกตัวอยู่เเสดงว่าไม่ใช่ปัญหาของตัวเองเเล้ว เลี่ยงหรือจัดการเหตุรอบข้างซะ ถ้ารอบข้างเป้นไปอย่างที่ต้องการเเล้วทำงานไม่ได้ ท่านอาจกำลังจะเป็นบ้าเเล้ว เคยเจอคนเลียนเเบบผมนึกว่าจะทำงานได้เมื่ออยู่ในสภาวะที่ต้องการ มันกลายเป็นนิ่ง

อย่านับให้ใจเย็น เพราะยิ่งสงบจะเยือกเย็นมองเห็นจะจับผิดได้เยอะกว่าเดิม ฐานข้อมูลนั้นจะสะสม เมื่อไหร่มีคนมาถามจะตอบรายละเอียดได้หมด

...ถ้า"ลึกๆก็ยังมีอยู่"แต่ไม่แสดงออกมาก็ถือว่าดีแล้วครับ ผมก็เป็นคนประมาณนั้น ตอนแรกก็หัดจากเวลาที่เรารู้ตัวว่าเริ่มหงุดหงิดก่อนที่จะพูดหรือจะทำอะไรลองหยุดซัก 1-2 นาทีก่อน....แล้วมันก็จะค่อยเย็นลง ตอนแรกๆก็มีหลุดออกมาบ้าง แต่ก็พยายามทำจนเป็นนิสัย ปฏิเสธไม่ได้ครับว่ามันก็ยังแสดงออกบ้างทางสีหน้า แต่ถ้าเราไม่้แสดงอาการหรือคำพูดออกมามันก็ช่วยให้นิสัยเสียของเราไปกระทบกับคนรอบข้างน้อยลง

...ผมเคยเป็นคนที่มีอาการแบบนี้ ส่งผลเสียกับชีวิตพอสมควร ดีนะครับที่คุณรู้ตัวและอยากแก้ไข เอาใจช่วยนะครับ

ปล.เรื่องทำสมาธิก็ช่วยได้ แต่ต้องทำอย่างต่อเนื่อง ผมเคยทำมาแล้ว พอห่างซักหน่อยก็กลับมาเป็นอีก

ไม่ยากส์ คุณหาเวลาว่างสักนิด ไปที่บ้านพักคนชรา(ที่คุณรู้จัก)ซิหรือเลี้ยงอาหารแต่ละมื้อท่านๆเหล่านั้นซิ..

คุณจะเห็น(จากการสละเวลา)เลยว่าคนใจร้อนจะ"อยู่ทำงาน"กับท่านๆเหล่านั้นไม่ได้และไม่ดีด้วย..ลองไปไหม?

ที่เชียงใหม่ก็แนะนำที่"บ้านฐาปกรณ์"มุมภายในแจ่งขะต้ำ เราเคยพาคุณแม่(ช่วงที่ท่านมีชีวิตอยู่)และลูกๆไปมาแล้ว.

ต้องไปหาคนหงุดหงิดง่ายคบด้วย จะได้รู้ว่า เมื่อโดนหงุดหงิดใส่ มันเป็นอย่างไร เมื่อไหร่ที่เริ่มตะหงิดๆ ขวางๆโลกขึ้นมา ให้ฝึกนับ 1 2 3 ไปเรื่อยๆดูสิว่า เมื่อใจเราจดจ่ออยู่ที่การนับ ความหงุดหงิดจะเหมือนหายไปหรือไม่ นับให้ได้ทุกครั้งที่หงุดหงิด แล้วลองดูสิว่า เราหยุดความคิดหงุดหงิดเมื่อเรานับได้เท่าไหร่ จดเอาไว้ ทำบันทึก

ครั้งแรก นับได้สามสิบ

ครั้งที่สอง 25

ครั้งที่สาม 20 แล้วก็ค่อยๆลดลง จนเหลือ 3 แสดงว่า เราหยุดหงุดหงิด ได้เร็วขึ้นแล้ว

แสดงว่า รู้จักทำใจให้เย็น ตั้งสติ และกลับมาหายหงุดหงิดได้ดีขึ้น ทำบ่อยๆก็จะทำให้เป็นคน มีสติ ไม่หงุดหงิดง่าย

ความหงุดหงิด เกิดจาก พาล ไม่สบอารมณ์ จึงควรมองโลกแง่ดีให้มากๆ มองบวกไปซะ จะได้เข้าใจว่า ใจเรานี่แหละที่ มันร้อน ไปเอง รีบดับได้ด้วยตัวเอง ถ้าเราทำไม่ได้ จะให้ใครมาช่วย จริงไหมเอ่ย ร้อนนักก็มองไปว่า เออ วันนี้ร้อนดีจัง หาอะไรเย็นๆดื่มดีกว่าเรา

บางทีเราก็ไม่มีวันเข้าใจบางสิ่ง ไม่รู้ซึ้งว่าใจเขาใจเรามันเป็นอย่างไร คนเราทำอะไรได้ไม่เท่ากัน จนกว่าเราจะได้ประสบเหตุเอง ได้เจอด้วยตัวเอง ถึงจะเข้าใจปัญหาที่ทำให้เราหงุดหงิด อันนี้จริงมากๆ

อีกอันหนึ่ง ให้มองว่า น้ำครึ่งแก้ว ยังเหลืออีกตั้งครึ่งแก้ว

ไม่ใช่คิดว่า เหลือแค่ครึ่งแก้ว

อาจเกี่ยวกับอาหารด้วยนะคะ ทานผักผลไม้มากขึ้น ถ้าทานเนื้อวัวเนื้อหมูมากก็ลดๆลง แล้วก็นอนให้พอกับที่ร่างกายต้องการค่ะ