สำหรับคุณ การที่ต้องรอใครซักคนคุณให้เวลาเขาได้นานแค่ไหน?

ให้เวลาได้นานแค่ไหน สำหรับผมขึ้นกับองค์ประกอบอื่นอีกหลายประเด็น เช่นเหตุผลอะไรที่ต้องห่างกันไป มีทางเลือกหรือวิธีอื่นที่สามารถทดแทนการที่จะต้องห่างกันได้หรือไม่ หากมีทำไมไม่เลือกทางนั้น หากต้องใช้เวลารอ เราจะรอเพื่ออะไร รอเพื่อก้าวสู่ความมีชีวิตคู่ที่ดีขึ้นหรือรอเพื่อย้อนกลับสู่การเริ่มต้นใหม่ในวังวนเดิมก่อนที่จะต้องห่างกันไป และอีกมายมายหลายประเด็นที่จะประกอบการพิจารณาตัดสินใจ สรุปสำหรับผมไม่มีเวลาที่ตายตัวสำหรับการรอขอตัดสินใจตามเหตุผลแต่ละกรณีไปครับ แต่ผมมั่นใจได้ว่าผมจะไม่รอตลอดไปอย่างแน่นอน ชีวิตผมทั้งชีวิ���เรื่องอะไรผมจะมายึดติดกับการเฝ้ารอคอยที่ไม่รู้วันสิ้นสุดแห่งการรอคอยว่าจะมาถึงเมื่อไร

ในความคิดหนูนะคะ ^^

หนูเห็นผู้หญิงหลายคน หลายวัยมากค่ะ ที่แต่งงานอยู่กินกับสามีมา 10 - 20 ปี

พอเลิกรากัน ฝ่ายหญิงแทบหมดเนื้อหมดตัว ไม่มีทรัพย์สิน ไม่มีความรู้

การเริ่มต้นใหม่มันช่างยากเย็นและชวนให้หดหู่เป็นยิ่งนัก

เวลา 10 ปี 20 ปี ที่เธอสูญเสียไป มันได้อะไร

เราจะได้ยินคำพูดเช่นนี้ออกบ่อยไป ไม่น่าเลย เสียดายเวลา เสียดายความสาว ความสวย

หนูคิดว่าเรื่องนี้ ก็เหมือนกับคำถามเรื่องการรอของคุณลดาเช่นกันค่ะ

มองในแง่กำไร ขาดทุน

อยู่มาตั้ง 10 ปี รอมาตั้ง 5 ปี สุดท้ายรอเก้อ หรือ รอแล้วสมหวังแล้ว แต่กลับไม่เป็นดังหวัง

มันไม่ดีอย่างที่คิด รู้งี้ไม่น่ารอดีกว่า มีออกเยอะไปนะคะที่คิดเช่นนี้

ก่อนจะกดนาฬิกาใจ เริ่มนับเวลาความสัมพันธ์ คงต้องบอกตัวเองก่อนค่ะ ว่าจะไม่เสียใจภายหลัง

ถ้าเป็นคนที่ดิฉันรัก และมีเหตุผลควรค่าแก่การรอ นานเท่าไหร่ก็รอได้ค่ะ

แต่ระหว่างที่รอ ดิฉันจะต้องรู้สึกว่ายังรักและยังถูกรักอยู่นะคะ หากความห่างไกลมันเปลี่ยนใจใครสักคนระหว่างเรา มันก็ไร้ประโยชน์ที่จะรอ เก็บความรู้สึกดีๆที่เราเคยมีให้กัน เป็นความทรงจำที่ดี..ดีกว่าอ่ะ ^^)

ไม่มีระยะเวลาหรอกค่ะ มีแต่น้ำตา หุหุ ตอบว่านานจนกว่าจะมีมือที่อบอุ่นมาประคองการรอคอยก็จบลง อืม..อย่างนั้นเลยค่ะ

ก็คงจะรออยู่ระยะหนึ่งปีสองปีสามปีแต่ถ้านานจริงๆคงไม่รอแน่นอนและเขาก็คงจะไม่มาหาเราแล้วเหมือนกัน..อย่ารอนานเดียวขึ้นคานไม่รู้ตัวนะ

สำหรับตัวเรานะคะ

ถ้าความรักครั้งนี้เป็นความรักที่สวยงามและยิ่งใหญ่

นานแค่ไหนเราก็พร้อมที่จะรอค่ะ

และถึงแม้ว่าจะรออย่างไร้จุดหมาย เราก็ยอมที่จะรอค่ะ

มันอาจจะรู้ไร้สาระสำหรับบางคน แต่สำหรับเรา

ความรักคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตของเรายังคงอยู่ด้วยความฝันและความหวังค่ะ

เท่าที่ยังใส่ใจ เลือ��¸™à¹„ปก็ลืม

แค่ไม่ให้เราเสียโอกาสอื่น ๆ ที่จะผ่านเข้ามาในชีวิต

รอได้เสมอครับ หากคนนั้นคือคนที่คิดว่าใช่และต้องการให้รอ

คงรอแค่ชัวระยะหนึ่งเท่านั้นคะ ถ้ามีคนใหม่ที่รักเราจริงเข้ามา...ก็จะไม่รอคนก่อนนั้นหรอกคะ(กลัวแก่น่ะ)

เพราะถ้าคนก่อนเขารักเราจริงก็คงไม่ทิ้งให้รอนาน ๆ หรอกนะ