ทำไมเพราะเหตุใดที่คนเป็นลูกไม่ดูแลพ่อแม่?

บอกจริงๆตามตรง พ่อแม่ข้าใครอย่าแตะ!!! มันเป็นไม่

ได้หรอกที่จะไม่มีเวลามาเยี่ยมพ่อแม่ ใช่ทุกคนก็ทำงานหาเช้ากินค่ำ บางคนมีครอบครัวลืมเสียสนิทว่าพ่อกับแม่จะอยู่ยังไงกินยังไง ลืมถิ่นกำเนิดด้วยซ้ำไป มันอยู่ที่หัวใจ มีความสำนึกหรือเปล่าคิดถึงบุญคุณท่านหรือเปล่า ออกตามทีวีแทบทุกวัน ช่องเจ็ดสกรุ๊ปชีวิต ดูแล้วใจหายไม่น้อย บางคนเรียนจบสูงถึงปลายมะพร้าว ได้งานการที่ดี ปล่อยพ่อแม่อยู่ตามมีตามเกิด เพราะลูกๆอายเพื่อนและสังคม ที่มีพ่อแม่แต่งตัวมอซ้อ อายที่จะเอาพ่อ���ม่ออกหน้าออกตา พ่อแม่ขอความช่วยเหลือยังไม่อยากช่วยเลย โยนเงินให้เหมือนโยนข้าวให้หมากิน คงเจริญหน้าดู แม่ยืมเงินชาวบ้านเพื่อจะไปเยี่ยมลูกกับถูกไล่ออกจากบ้าน อยู่แบบคุณนาย กลัวสามีมาเห็นที่มีแม่เหมือนคนขอทาน ไล่หนีเหมือนหมูเหมือนหมา น้ำตาผู้เป็นแม่ไม่ไหลให้ใครเห็นง่ายๆหรอก แต่ท่านร้องให้อยู่ในใจ ถึงพ่อแม่ท่านเคยดุด่าว่ากล่าวแต่ท่านก็อยากให้ลูกได้ดิบได้ดี แต่ทำไมทำเพื่อพ่อกับแม่สักครั้งไม่ได้ น่าเสียดายจริงๆ ที่อิฉันเขียนมานี่ เป็นความจริง เขาคนนั้นมีนามว่าเป็นป้าของอิฉันเอง อยู่แบบคนรวย แต่อิฉันคิดว่าไม่เจริญหรอกใครเคยทำกับพ่อแม่ไว้แบบไหนก็ย่อมได้รับแบบนั้น อย่าเอาแบบอย่างเลย จงทำดีกับพ่อแม่ ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ รับรองเจริญรุ่งเรืองแน่นอน ท่านคือพระในบ้านที่องค์ใหญ่ที่สุดไม่มีอะไรเปรียบเ��ียบได้ ถึงแม้ใครที่พ่อแม่ท่านจากไป แต่จากไปเพียงร่างกาย แต่หัวใจท่านฝากไว้ให้คิดถึง เพียงแต่เราระลึกถึงท่านก็สามารถสื่อเราได้ เชื่อซิ

บอกตามตรงว่า หากเป็นเช่นที่ออกข่าว และคุณกล่าวมา..

คนเหล่านั้น...เป็นพวกที่ ไม่มีสามัญสำนึก น่ะครับ...

คิดว่าอยู่ที่จิดใจของคนเราส่วนหนึ่งและสภาพแวดล้อมรวมถึงการอบรมด้วยอีกส่วน เราให้ความสำคัญกับครอบครัวมากแค่ไหน ผู้ใหญ่เป็นตัวอย่างให้เด็กหรือเปล่า (หมายถึงเรื่องอื่นด้วย) ทุกคนในครอบครัวมีความรัก ความห่วง ความผูกพันให้กันมากแค่ไหน และสุดท้ายเราให้ความสำคัญกับวัตถุหรือจิตใจมากกว่ากัน

ในทางกลับกัน พ่อแม่ ครอบครัว มีความสุข ความอบอุ่นดี แต่เราเลือกทำเอง โดยมีเหตุผลต่าง ๆ นา ๆ

ซึ่งเราอาจลืมไปว่าตอนที่เราเป็นเด็กอยู่นั้น พ่อแม่ ไม่เคยมีข้ออ้างใด ๆ เลย ในการเลี้ยงลูก

คงเป็นที่จิตสำนึกของคนคนนั้น แต่ละคนก็มีหลายเหตุผล บ้างก็อ้างไม่มีเวลา ไม่มีเงิน แต่จริงแล้ว ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม หน้าที่ของบุตร ต้องดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่า ซึ่งลูกคือที่พึ่งพิงสุดท้ายของชีวิตผู้เป็นพ่อแม่ ค่านิยมเปลี่ยนไป บางคนหาเลื้ยงปากท้องก็แทบไม่พอ จนลืมแม่พ่อที่รออยูบ้านด้วยความหวัง คนที่ทิ้งให้ท่านต่อสู้ในบั้นท้ายชีวิตอย่างลำพัง คาดว่าคนคนนั้น อาจเป็นอย่างท่านเมื่อเขาแก่ชรา จิตสำนึก การเกรงกลัว หรือละอายต่อคำว่า บาป ของคนน้อยลงทุกที ต้องปลูกฝังค่านิยมในการทำดีให้มาก สร้างความศรัทธรา สอนพุทธศาสนาให้ยึดเป็นหลัก ให้ความอบอุ่นบ่มเพาะเขาด้วยความรัก เชื่อว่าสักวันลูกต้องกลับมาดูแล.

เพราะเหตุที่ว่า"...มานเลว"ไงจ๊ะ.....แห่ะๆ......ของขึ้นอ่ะ

มันก้มีหลายกรณีนะ ถ้าคุณยอมรับได้ว่า พ่อแม่ทิ้งลูกได้ ในทางเดียวกันปฏิกริยาตอบกลับ ลูกก็สามารถทิ้งพ่อแม่ได้ แสดงว่า พ่อแม่เหล่านั้นมีบางส่วนที่เคยทิ้งลูกไป ตย. การตัดสินว่าลูกไม่ดีทิ้งพ่อแม่นั้น เมื่อ 4-5ปีก่อน มีพ่อคนนึงทิ้งลูกไปกับผู้หญิงอื่นตั้งแต่ลูกยังเล็ก แล้วกลับมาเที่ยวบอกว่า ยกสมบัติให้หมด แต่ลูกไม่เลี้ยงทั้งที่เรื่องจริงตัวเองทิ้งเมียทิ้งลูก แล้วภรรยาก็เป็นฝ่ายทำมาหากินจนมีเงินทอง ที่ดินก็เป็นของทางญาติภรรยา ตัวเองไม่ให้อะไรขายสมบัติจนหมดไม่เหลือเงินทองก็มาอาศัยวัดอีกหมู่บ้านแล้วเที่ยวว่าลูกเมีย จนกระทั่งออกทีวี ผู้คนประนามลูกไปแล้ว ทำมาค้าขายไม่ได้เพราะคนหาว่าอกต��ญญู จนร้อนถึงเจ้าอาวาสกับกำนันต้องมาออก ทีวี ช่วยเหลือฝ่ายลูก ต้องเอาหลักฐานมายืนยันกัน

ที่เล่านี้อยากให้คนสมัยใหม่มีวิจารณญาณ มากกว่า แต่ก่อนอย่าเอาบรรทัดฐานครอบครัว ตัวเอง หรือ ที่คนอื่นๆหรือความสงสารส่วนตัวมาตัดสิน อยากให้มองให้กว้างกว่านี้ ลูกที่ไม่พูดไม่ทำไม่บอกใครเพราะรู้ว่า คนไทยเห็นใจคนที่แก่ ที่เป็นพ่อแม่มากกว่า ใครที่ไม่เจอด้วยตัวเองไม่มีวันเข้าใจ

มันอยู่ที่สามัญสำนึกมากกว่า คนที่เฉียดตายหรือโดนบางอย่างกระตุ้นอาจทำให้ระลึกถึงบุญคุณของพ่อแม่ได้ เราเองทุกวันนี้ก็ดูแลแม่ที่ช่วยตัวเองไม่ได้อยุุ่ออกจากที่ทำงานมาอยู่ดูแลเลย เพราะตอนเราจบใหม่ได้ไม่กี่ปีพ่อเราเสียกระทันหันแบบไม่ทันตั้งตัวเลยนึกเสียใจว่าไม่ได้ทดแทนบุญคุณ ก็เลยตั้งใจจะดูแลแม่จะได้ไม่รู้สึกเสียใจ แม่มีลูก 11 คนแต่ที่ดูแลจริงจังก็มีเราและน้องอีกคนที่พอจะช่วยดูแล ส่วนคนอื่นมักจะมีข้ออ้างว่าไม่ว่าง กะแค่เราขอเวลา ไม่กี่ชั่วโมงให้ช่วยดูแลแม่ซักวันเพื่อเราจะได้ไปทำงานพิเศษยังบอกไม่ว่างเลย เราได้แต่นึกนะว่าเขาคงจะไปรอเคาะโลงเรียกแม่กินข้าวเพื่อให้คนที่มางานเห็นว่ากตัญญูมั๊ง

ผมคิดว่า มันขึ้นอยู่ที่ คุณธรรม ของแต่ละบุคคล มากกว่า ซึ่งแบ่งได้เป็น 3 ประเภท

1.อภิชาตบุตร หมายถึง บุตรธิดาที่มี คุณธรรมความดีเหนือกว่าบิดามารดา

2.อนุชาตบุตร หมายถึง บุตรธิดาที่มี. คุณธรรมความดี มีความประพฤติตามอย่างบิดามารดา

3.อวชาตบุตร หมายถึง บุตรธิดาที่มี คุณธรรมความดี มีความประพฤติด้อยกว่าบิดามารดา

ผมว่าอยู่ที่ลูกไม่กตัญญญูมากกว่า บางลูกคนลูกตััง แยอะ ส่งเสริมให้ให้ลุกเป็นเจ้า เป็นนายก็มี พ่อแม่แค่ทำไมไม่ดูแลท่าน เห็นบ่นมากเลยลำคาญ ไม่อยากเลียงละมัง ท่านแก่แล้วท่านก็บ่นตามภาษาท่านเป้นทำดาอยุ่แล้ว

มันเป็นกรรมจ๊ะ ตัวเองเคยทำกับพ่อแม่ไว้ยังไง

กรรมนั้นก็จะกลับคืนมาหาตัวเองเหมือนกัน