คุณจะอภัยให้คนที่คุณรักได้สักกี่ครั้งคะ?

สังเกตุเห็นคุณลิลลี่ถามคำถามลักษณะนี้มาหลายครั้งแล้ว เห็นใจคุณมากนะคะ แต่อยากจะบอกคุณว่า คงไม่มีใครมีทางออกให้กับเรื่องนี้ได้เท่ากับตัวของคุณเอง

เรื่องของชีวิตคู่ ย่อมมีสารพันปัญหาเข้ามาเกี่ยวข้องอยู่ตลอดเวลา อุปสรรคและเรื่องท้าทายทั้งหลายจะเข้ามาพิสูจน์ความรักที่คุณมีต่อกันตลอดระยะทางแห่งความรัก ความเข้าใจและการให้อภัยต่อกันจึงเป็นปัจจัยสำคัญที่สุดที่คุณจะต้องมีต่อกัน แต่เหนือกว่าปัญหาทั้งหมด คุณจะต้องสามารถเปิดใจคุยกันได้ทุกเรื่อง ต้องยอมรับผิดชอบร่วมกัน โดยที่ไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องรู้สึกว่าเหนื่อยเหลือเกินเพราะเหมือนพยายามอยู่คนเดียว

ความรักเป็นความสวยงามที่ทุกคนอยากเป็นเจ้าของ แต่ความรักพื้นฐานที่สุดที่ทุกคนควรจะต้องมี คือความรักที่มีต่อตัวเอง คุณต้องรักตัวเองให้เป็นและต้องเห็นคุณค่าของตัวเองก่อนนะคะ คุณจึงจะสามารถทำให้คนอื่นให้เกรียติ์คุณได้

ความอดทนเป็นเรื่องที่น่ายกย่องมากหากคุณทำเพื่อสิ่งที่ควรค่า แต่หากอดทนในเรื่องที่ไร้สาระบ่อยครั้งเกินไป สุดท้าย..คนที่ต้องรู้สึกว่ามันไม่คุ้มเลย และต้องเจ็บปวดทุกครั้งก็คือตัวคุณเองนั่นแหล่ะค่ะ

เรื่องของความรัก ไม่มีใครผิดใครถูก ต่างคนก็ต่างกรรมต่างวาระ รักเองก็ซ้ำเอง ทนเองก็เจ็บเองกันทุกคน ไม่มีใครตอบแทนใครได้ แต่ดิฉันขออนุญาติแนะนำคุณในฐานะคนที่เคยถูกน้ำร้อนลวกมาก่อนว่า...

อย่าไปเสียเวลา เสียพลังงาน และเสียน้ำตาให้กับใครสักคนมากจนเกินไป จนลืมเหลือบตาไปมองผู้หญิงคนที่อยู่ใกล้ตัวคุณที่สุด..คนที่รักคุณอย่างหมดหัวใจ อย่างไม่เคยมีเงื่อนไขเลยนะคะ

ผู้หญิงคนที่คอยประคับประคองคุณอยู่เสมอ ไม่ว่ายามที่คุณจะหัวเราะหรือว่าร้องไห้ ไม่ว่าคุณจะเข็มแข็งหรือว่าอ่อนแอ คนที่คอยเฝ้ามองคุณอยู่ตลอดเวลาด้วยความห่วงใย อย่าลืมสังเกตุเห็นเธอนะคะคุณลิลลี่..คนที่รักและปรารถนาดีที่สุดต่อคุณ อยู่ใกล้ๆคุณนี่เอง.. อย่าปล่อยให้เธอคนนั้นต้องเฝ้ามองคุณด้วยความเป็นห่วงจนเกินไปนะคะ ^^)

มันคือตัวเขา...

"อภัย"ก็เท่ากับเค้าต้องเป็นคนผิดอยู่ตลอดเวลาที่อยู่กับเราทั้งในวันนี้และวันข้างหน้า

ฉันเลือกที่จะไม่อยู่ด้วยนะคะ ไม่มีการใช้ชีวิตร่วมกัน

เพราะ ไม่ต้องลำบากใจทั้งสองฝ่าย ต้องการอยู่กับคนที่พร้อมจะอยู่กับเรา

ในความแตกต่าง ขอไม่พ่วงคำว่า เหนื่อย ไปด้วย ขอเป็นเพื่ือนที่ดูแลกันไปนานเท่าไร

ไม่มีบ่นดีกว่า......

แต่คุณครูอายุยังน้อย การจะอดทนให้รู้จักคนคนหนึ่งอย่างถึงที่สุด ยังมีเวลานะคะ

รักไปบ่นไป เหนื่อยก็ระบายออกมา วันที่สิ้นสุดจริงๆคุณครูจะไม่มีคำถามให้ใครตอบ

แต่จิตใจจะโล่งสบายอย่างที่สุดเมื่อหมดห่วงและวางลงจริงๆ

อภัยคนรักได้ทุกครั้ง หากไม่ใช่เรื่องการนอกใจ

ได้ตลอดชีวิต ถ้าเป็นปัญหาที่เล็กน้อย ....

หมดรักเมื่อไหร่ หมดอภัยเมื่อนั้นคะ....

ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบหรอกครับ หากรักเขาจริงแท้....แน่นอน...ก็ต้องยอมรับตัวตนเขาให้ได้....แต่ถ้าถึงขนาดต้อง ตรอมตรมซ้ำซาก...เสียน้ำตา...มากมาย....เพียงนี้....

ความรัก...หากความทุกข์มันมากกว่าความสุข...ก็.....เดินจากดีกว่า.....อย่าได้ทำร้าย...ตัวเองให้ทรมานซ้ำซากอีกต่อไปเลย.....

กับทุกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องนอกใจค่ะ และเขาสำนึกได้ค่ะ

การให้อภัยเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีใครทำถูกได้ทุกเรื่องแม่แต่ตัวเรา ถ้าผิดแล้วยอมรับและแก้ไขให้อภัยได้ ยกเว้นเรื่่องเล็กน้อยที่เป็นตัวตนของเขาเป็นความเคยชิน ไม่สำคัญ บางครั้งก็ต้องยอมรับ ทำไม่เห็นบ้าง เราแก้เขาไม่ได้ แต่เราแก้ตัวเราได้

ตอนโมโหมันก็ไม่ไห้อภัยเลย

พอหายโมโหแล้วใจอ่อนทุกที

คนที่เลิกกันได้ เขาคงใจเด็ดจริงๆนะครับ

คุณลิลลี่

ถ้ามองชีวิตเหมือนทางเดิน ยาวไกล

มันก็ต้องผ่านโน่น ผ่านนั่น ผ่านนี่

ผ่านก้อนหิน ผ่านหลุมหลบภัย ผ่านซอกตึก ผ่านโรงพยาบาล ผ่านป้ายรถเมล์

ผ่านวันที่แสนเหนื่อย ผ่านวันสดใส ผ่านวันเปลี่ยวเหงา ผ่านวันหรรษา

ผ่านวันที่เหมือนมีเราอยู่คนเดียวในโลก

ผ่านวันที่เหมือนเราได้เจอตัวตนของเราในตัวเขา

ตราบใดที่เราใช้สายตาของเราตัดสินสิ่งต่าง ๆ ตราบนั้นมีสุขต้องมีทุกข์

ชีวิตก็จะคลุกเคล้าเข้าใจถึงอารมณ์ต่าง ๆ ทั้งเข้มแข็ง หวั่นไหว

แล้วอยู่ดีดี วันนึง จิตใจเราหลุดออกไปอย่างอิสระแล้วมองเห็นสิ่งต่าง ๆ อย่างที่มันเป็น

ลืมตัวของเราชั่วครู่ เราจะพบกับความสุขสงบภายในอย่างแท้จริง

แล้วเราจะพบว่า ไม่ว่าสภาวะไหน หนักหรือเบาเพียงใด มันก็ไม่จีรังถาวรอะไรเลย

ไม่เคยให้อภัยค่ะ มันลืมของมันไปเอง จะไปใส่ใจมันทำไม ชีวิตนี้สั้นนิดเดียว ไม่นานก็ตายจากกันไปแล้ว

เป็นคนค่อนข้าง " เด็ดขาด และ ใจแข็ง " ค่ะ

ขอตอบว่า..............

" ครั้งเดียวก็เกินพอ " ค่ะ