ลักษณะของคนขี้อวดขี้โม้มีกี่ชนิดกันครับ?

-ถ้าเขาพูดกับคนทั่วๆไปหรือตั้งใจพูดก็ไม่น่าฟังเท่าไหร่ แต่ถ้าเขาพูดเฉพาะกลุ่มของเขาแล้ว เสียงดังไปหน่อย หรือเฮฮาโหวกเหวกกันในหมู่เพื่อน แล้วบังเอิญไปได้ยินเอง นี่จะถือว่า เป็นการอวดคุณหรือเปล่า?

+แต่เคยเจอเหมือนกันนะที่เขาพูดเขาถามเพราะอยากคุยด้วย ไม่มีอะไรแอบแฝง หรือไม่ได้อวดร่ำอวกรวย แต่ถามตามความชอบอย่างชอบกินถามเรื่องกิน ชอบพิพิธภัณฑ์ หรือศิลปะก็ถามเอา เพราะอ่านหนังสือมา ดูสารคดีมา หรือดูรายการต่างๆมา แต่คนคิดไปเองหรือเจอพวกอคติเยอะ เพราะบางทีคนเราไม่สามารถพูดน้ำเสียงที่นุ่มนวลตลอดเวลาได้ก็มี เจอคนฟังอย่างนี้ แค่ที่เขาอยากคุยด้วยก็ไม่อยากอีกแล้ว พอไม่พูดหาว่าหยิ่งอีกหรือเปล่า?

ไร้สาระน่าป๋ายูนเก็บไปคิดเรื่อยเปื่อย เอาเรื่องที่เป็นสาระเพื่อนายกปูหรือคนเสื้อแดงน่าคิดกว่า

อย่างวันที่ยุติการชุมนุมแล้วทิ้งให้พี่น้องเสื้อแดงนอนตาย ตัวเองหนีเข้า สตช.หัวหดแล้ว

โดนผู้ชุมนุมโห่ไล่ ยังหน้าด้านมาเป็นรัฐมนตรื เออน่าคิดนะว่าวันนั้นเกิดอะไรกับ"ไพร่"ต่ำสกุล

.......................................กับอามาตย์หนีตาย.........................................ใครที่ประกาศก้องฟ้าว่า

...กระสุนนัดแรกข้าจะหัวหดอยู่ในกระดอง......ข้าจะตะกายตึกให้พี่น้องดู...เหอ เหอ เหอ

ไม่ว่าจะประเภทไหนๆ ลงอยู่ประเภทเดียว ขี้เหม็น เหมือนกันหมด

แล้วอวดหล่อ อวดว่าหนุ่มอ่ะน้า..คงไม่ได้เป็นการดูถูกตัวเองอ่ะนะ....ฮิฮิ

พอดีเพิ้งมีเวลาดูรายการ"กบในกะลา"ย้อนหลัง ตอนที่เกี่ยวกับสุดท้ายของ"ก้อนทอง"

...อิ อิ นึกว่าชื่อคนแต่เป็นเรื่อง"ขี้ๆๆๆ"ที่คุณถามแหละ พนักงานทุกๆท่านที่ทำงานเกี่ยวข้องว่า..ทุกคนไม่ว่ายากดีมีจนกินดีสมบรูณ์พูนสุขเพียงไหน แม้ทานข้าวกะน้ำพริกผักจิ้ม,ผักแนมก็เก็บจากข้างรั้ว+ข้างทาง,

หรือเศรษฐีรดับกลาง,ระดับไฮโซ(ซัดโซเซ) มีเงินเป็นล้านๆๆๆ กินๆไปทั้งลูกหลานเหลนโหลนสิบชาติก็ไม่หมด แม้กินหูฉลาม,บัวหิมะ+โรยด้วยทองคำฯ..ผลออกมาก็"ขี้เหม็น"เหมือนๆๆกันทั้งนั้น..

ไม่เชื่อ+คิดว่าไม่จริง ก็ลองย้อนไปดูรายการฯนี้ได้จ่ะ.

มันก็แค่ พวกอวดกิเลส แค่นั้นเอง สําคัญเราอย่าไปบ้าฟังมันก็แล้วกัน ปล่อยมันพล่ามไปตามประสาปากของมันเหอะครับ

คนจำพวกนี้ผมขอจำแนกไว้ชนิดเดียวเลย คือ***ไอ่ล่อง***

คำจำกัดความของคำว่า***ไอ้ล่อง***

ไอ้ล่องเป็นสุนัขพันธุ์ไทยลูกผสมà¸��ีนนิดหน่อย เป็นหมาจรจัด

มีลูกน้องพอประมาณ ชอบกร่าง และโอ้อวดกับลูกน้องว่าข้าเจ๋งเป็นประจำ

แต่พอเวลามีเรื่องกับหมาถิ่นอื่น ไอ้ล่องจะอยู่ห่างๆ ไม่เข้าข้องแวะ ปล่อยให้

บรรดาลูกน้องออกโรง พอต่างกลุ่มต่างแยกย้าย ก็ออกมาเห่าเหมือนเดิม กร่างเหมื่อนเดิม

อยู่มาวันหนึ่ง มันเดินไปเจอร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่ง มีลุงแก่ๆคนหนึ่งเป็นเจ้าของร้าน

ชื่อว่า***ลุงตั๊ก*** มันล้มตัวลงนอนข้างร้านก๊วยเตี๋ยวลุงตั๊ก ลุงก็ก็เห็นว่าเป็นหมาไม่มีเจ้าของ

ก็เอากระดูกในหม้อก๊วยให้กินเพื่อประทังชีวิต ไอ้ล่อง ก็ติดใจ ไปนั้งเฝ้าทุกวัน

จนลุงตั๊ก ชักแปลกใจ ด้วยสัญชาตญาณของสุนัข มันจะหากินเองได้ แต่นี่มันไม่ยอมหากินเองเลย

นอนทำตาละห้อย ทุกวัน ลุงตั๊ก ก็เลยต้องสั่งสอนโดยการเลิกให้อาหาร

ไอ้ล่องรู้ว่าลุงตั๊ก ไม่ให้อาหารแล้ว มันก็ทำตาขวางใส่พร้อมแยกเขี้ยว เดินหันหลังกลับไป

พร้อมกับบ่นพึมพร่ำในใจว่า *****กูจะกัดไม่ปล่อยแน่****

จึงเป็นที่มาของคำว่า ****ไอ้ล่อง*****

คนประเภทขี้โม้ขี้อวดน่าเบื่อค่ะ แต่ต้องเห็นใจอาจมีปัญหาครอบครัวตั้งแต่เด็กๆ

ทนฟังเค้าโม้หน่อยจะเป็นไรไปเนอะ

ไม่รู้หรอกค่ะว่ามีกี่ชนิด รู้แต่ว่าไม่ปลื้มคนประเภทนี้

เพราะส่วนมาก ๆๆๆๆๆๆๆ จะเป็นพวกหลงตัวเองอ่ะนะ

โม้เพราะอยากดัง อยากอวด อยากมั่ง อยากมี อยากเท่ากับเขาที่มี ฯลฯ สรุปไอ้ที่อยากทั้งหมด ครับ