เรียนปริญญาโท ยากมาก ปรับตัวยังไงดีค่ะ?

ครั้งหนึ่ง ท่านศาตราจารย์ ได้แนะนำหนังสือพจนานุกรม ที่ท่านแต่งขึ้น

ให้กับนักศึกษาระดับปริญญาโท โดยท่านได้กล่าวแนะนำย่อ ๆ ว่า

หนังสือเล่มนี้ จะช่วยแบ่งเบาภาระในการเรียน ช่วยให้นักศักษารุ่นก่อน

ประหยัดเวลา ในการทำการบ้าน ได้ครึ่งหนึ่ง

พอท่านศาตราจารย์กล่าวลอย ๆ ไป ในห้องบรรยาย ฯ ที่น่าเบื่อหน่าย

ก็ปรากฏว่า มีนักศึกษาคนหนึ่ง แสดงท่าที ลิงโลด ดีใจ อย่างมากมาย

พร้อมกับตะโกนเสียงดังลั่นห้องบรรยาย ว่า

ถ้าหนังสือเล่นนี้ ดีอย่างนั้นจริง ๆ ผมคนเดียว ขอซื้อจำนวนสองเล่มครับ

มีอาจารย์ท่านนึงสอนผมว่า พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ไม่นานก็เรียนจบแล้ว

ด้วยคำพูดนี้หากฟังพื้นๆไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ไงก็ถือว่าเป็นคำพูดปรกติ

ซึ่งหากเราได้ใส่ใจลงในรายละเอียดของตำพูดนี้แล้ว ผมเองกลับมอง

ว่าวันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก วันนั้นเราเพิ่งสอบเข้ามา วันนี้เรากำลัง

เรียน และอีกไม่นานสิ่งดีๆที่จะเข้ามาในชีวิตเรารออยู่ อย่าคิดอะไรให้มาก

ไปสู้เอาเวลาพุ่งเป้าไปตรงนั้นคือเรียนให้บรรลุจนจบไปเลย น่าจะดีเป็นแน่

แท้

วันนี้คุณเองหยิบยกตัวอย่าง เรื่อง กิจกรรมยากๆ รายงานเยอะๆ เวลาน้อยๆ

งานก็จะทำ หนังสือก็ต้องอ่าน ผมเองอยากแนะนำคุณว่า หากคุณคิดว่าคุณ

อยากเรียน เรื่องของการเรียนและการทำงานที่ไม่มีทางเป็นไปในทิศทาง

เดียวกันอยู่แล้ว มันคอยจะตี หรือขัดกันเองอย่างสม่ำเสมอ แต่สิ่งนึงที่คุณเอง

สามารถทำได้และยังไม่เห็นคุณลงมือที่จะทำเลยคือ เรื่องของการวางแผน

และจัดการ สิ่งสองสิ่งให้ลงตัว ด้วยมือของคุณเอง เพราะคุณยังคิดว่ามันท้อ

มันหนัก แต่คุณก็ยังเลือกที่จะทำ (เรียนพร้อมทำงาน) ผมเองอยากบอกคุณว่า

ครั้งนึงที่ผมเรียน

1.ผมมีรายงานเฉพาะวิชาเดียว อาทิตย์ละ3เล่ม(ชิ้น) ส่งอาทิตย์ถัดไป ยังไม่รวม

อีกสองรายวิชาที่มีรายงานเช่นกัน

2.ผมมีงานประจำที่รออยู่ที่บริษัท ในแต่ละวันที่ต้องแบ่งภาคของสà��¡à¸­à¸‡

3.ผมต้องเจอะปัญหาอีกหลายๆอย่าง อาทิการเลิกงานเวลา 17:30น.และ

ต้องเดินทางผ่านถนนวิภาวดีรังสิต ที่ตอนนั้นกำลังขยายเส้นทางเป็น 16เลน

ต้องเดินทางออกพร้อมๆกับอีกหลายๆโรงงานที่เลิกพร้อมๆกันจนทำให้การจราจร

บนท้องถนนเป็นอัมพาตในเวลานั้น โดยการเข้าเรียนจะต้องเข้าเรียนในเวลา 18:00

โดยมหาวิทยาลัยกับบริษัทห่างกันประมาณ 40กิโลเมตร

4.ผมต้องประสบปัญหากับเวลาเรียน บางครั้งผมมาถึงมหาวิทยาลัยตอน 19:30น.

บางครั้งผมเองเลยเวลาการรายงานหน้าชั้นจนนำไปสู่การตัดแต้มให้คะแนน

5.บ้านผมอยู่หางจากมหาวิทบาลัยประมาณ 30กิโลเมตร และช่วงเวลานั้นการเดินทาง

ในกทม.เมื่อประมาณ 20ปีที่แล้วรถเมล์กลางคืนจะไม่ค่อยมี กลับถึงบ้านประมาณ

4ทุ่ม และต้องเดินเข้าบ้าน (ระยะทาง2กิโลเมตร) เนื่องจากรถสองแถวบริการในซอย

หมดเวลาวิ่ง

แต่...ในที่สุดผมก็ผ่านมาได้ ไงก็อยากให้คุณคล้อยตามในสิ่งที่ผมกล่าวหน่อยก็แล้ว

กันครับ สู้ๆครับ

หากทุกอย่างเป็นเรื่องง่าย ตอนนี้เมืองไทยก็จบโทกันหมดทุกคนแล้วฃิครับ สู้ๆฃิครับขอให้กำลังใจ

ใจเย็น ๆ ขอให้นึกถึงเวลาที่เราสอบเข้ามา (คิดว่าต้องมีการสอบคัดเลือกเข้ามา ไม่ได้เข้ามาง่ายๆ) เราโชคดีที่มีโอกาสเรียนแล้ว คนอื่นที่อยากเรียนก็ไม่ได้เรียน ขอให้เต็มที่ เพราะไม่มีใครบังคับให้เราทำอย่างนี้ ในเมื่อเราเลือกทางนี้แล้ว เราผ่านป.ตรี ผ่านการสอบมาได้ก็แสดงว่าเรามีความสามารถเหมือนกัน อดทนตั้งใจขยันศึกษาทำความเข้าใจก็จะผ่านพ้นไปได้ สำเร็จการศึกษาให้ได้ มีกำลังใจมาก ๆ

ความรู้ที่ว่ายาก ไม่พ้นความมานะของเราที่จะเข้าใจทุ่มเท ค้นคว้า ศึกษาจนพบหลักการ

เพื่อนร่วมเรียน ครูอาจารย์ ช่วยเราได้ ไม่เข้าใจก็ไต่ถาม ขอเพื่อนที่เก่งกว่าช่วยติว รวมกลุ่มคนที่ไม่เข้าใจไปหารุ่นพี่ที่ใจดีช่วยสอน ช่วยแนะนำก็น่าจะมีหนทาง

การทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยก็หนักเป็นธรรมดา บางคนลำบากมากกว่าเรา ทำงานห้าวันเชื่อว่าก็มีมาเรียน หรือบางคนมีงานมีครอบครัวมีอะไรต่ออะไรมากมาย ก็ยังมาเรียนได้ เราก็ทำได้เหมือนกัน

แบ่งเวลา จัดตารางทำชีวิตให้สบาย ๆ มีช่วงพักก็สำคัญ คนเราเหนื่อยนักก็ต้องพักบ้างให้ใจร่มเย็น ได้เล่นกีฬาออกกำลังกายบ้าง สวดมนต์ไหว้พระ ทำสมาธิภาวนา ใจมีสุข ใจมองโลกบวก โอกาสสำเร็จอยู่ไม่ไกลเกินฝัน

มีอะไรที่ต้องตกใจถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนแม้ว่าแผนร้าย ..

โห เพ่ ตั้ง ปินยาโท หน่อง ก.ไก่ ถึง อ. นกเอีัยง ยังท่องไม่ได้เลย อะ แล้วจะให้กะลังใจได้ไงเนี่ย

http://www.youtube.com/watch?v=3-He5ByGvF0