คนพูดจาสองแง่สองง่ามเสียบุคลิกหรือเปล่า ?สำหรับดิฉันเห็นว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เสียบุคลิกแต่เพื่อนบอกว่าบางกลุ่มเค้าคุยอย่างนี้เอง?

ไม่น่าจะเกี่ยวกับบุคลิกนัก

เกี่ยว กับภาพลักษณ์ หรือภาพพจน์มากกว่า

คือ อาจทำให้ภาพของตัวเองที่ปรากฏแก่ชาวโลก หรือภาพของตัวเองที่ถูกกล่าวขวัญถึง ดูน่าเกลียด อัปลักษณ์ จั๊กกะเดี๋ยม ไปบ้าง

คนที่เขาไม่อยากถูกสังคมตราหน้า ว่าบ้าหม้อ ก็อาจจะหลบๆ เลี่ยงๆ

เลือกออกงานด้วยเฉพาะบางงาน เช่นกินเหล้าก็กินด้วยแต่ในบ้านตัวเอง หรือร้านลาบท้ายซอย

ส่วนร้านปากซอย หรือสโมสรผู้ดี คงไม่กล้าพาไปออกงานด้วยมันอายเขา

เพราะฉะนั้นจะบอกให้นักเรียนมานั่งหน้าๆกันหน่อย เก้าอี้ว่างก็เยอะ

ฉันไม่ได้สอนเด็กวัด จะปล่อยให้นั่งเรียนบนพื้น

เดี๋ยวฉันก็ต้องลงไปนั่งสอนกับพื้นด้วยนะจ๊ะ

แม้เจตนามันอาจจะแค่นี้ แต่เวลาออกสื่อไปแล้ว คนมันก็คิดกันไปได้หลายอย่างเช่นกัน

....อ้าว มาผิดเรื่องซะแล้ว น่าจะจบได้แล้วนะ

บางทีคนฟังเขาก็ไม่ได้คิดแบบเราก็มีนี่

ดังนั้นจะพูดอะไรใช่ว่าอยากพูด ก็จะพูดไปได้กันง่ายๆ ไม่แคร์สื่อทุกเรื่อง

ความเห็นส่วนตัว แล้วแต่สภาพการณ์นะครับ ตัวอย่างเช่นในรู้รอบนี้ ถ้าไม่หยาบโลนจนเกินไป หรือเป็นการถากถางผู้อื่นที่ร่วมวงอยู่ด้วย

ผมคงจะเออ ออ ห่อหมกให้ได้ เพราะการพูด การเขียน และการสื่อ ก็ต้องมีรสชาติ กระตุ้นสมองให้คิด ให้ความบันเทิง ให้ความขบขัน ให้ความฉงน เป็นครั้งคราว มิฉะนั้นสิ่งที่สื่อนั้น ก็คงจืดชืด เป็นเย็นเตาโฟที่ยังไม่ได้ปรุง

แต่คนที่พูดจาสองแง่สองง่ามเป็นประจำ จนทำให้ผู้ฟังทั้งหลายมีความรู้สึกในใจว่าขาดรสนิยมที่ดี ผมคิดว่า ก็ทำให้เสียบุคลิกได้ในกรณีนั้น

ครับผม

เป็นนิสัยส่วนบุคคลมากกว่า

ถ้าไม่พดในที่สาธารณะก็ไม่เห็นเป็นไรครับ

ดิฉันก็เคยพูดค่ะ มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์และสิ่งแวดล้อมในขณะนั้น

ถ้าพูดพร่ำเพรื่อไม่รู้กาลเทศะ ก็จะถูกมองในแง่ลบค่ะ

ถ้าพูดเป็นนิสัยจนไร้เนื้อหาเป็นเรื่องเป็นราวอยู่เสมอ แสดงว่าไม่มีความซีเรียส เรียกเสียงฮาได้ ก็ดีอย่างคือเขาจะไม่เครียด เสียอย่างคือคำพูดจะขาดน้ำหนักเพราะผู้ฟังไม่แน่ใจว่าพูดเล่นหรือพูดจริงค่ะ

ชายสองคน ถกเถียงกันตั้งแต่ หัวค่ำ กระทั่ง วิสกี้ หมดไปหลายขวด เรื่องที่ถกเถียงกัน ไม่มีเรื่องอะไร มากไปกว่าเรื่องที่ผู้ชายชอบ ปืน รถ ผู้หญิง พระเครื่อง ของสะสม ชายหง่อม คนแรก พูดถึง รถโฟร์คสวาเก้น ผลงานออกแบบโดย เฟอร์ดินานด์ ปอร์เช่ ชายคนแรกคุยสรรเสริญ ถึงความเป็น แอร์โรไดนามิก ของโพร์คเต่า ผสมกับความเป็นอมตะระดับที่เรียก ว่ารถ ไม่ได้ ต้องเรียก ปฏิมากรรม ระบบช่วงล่าง ทอร์ชั่นบาร์ เครื่องยนต์แบบ บ๊อกเซอร์ สูบนอน ช่วงชักยาวไม่ต้องเติมน้ำระบายความร้อนด้วยอากาศ จวนเจียนเวลา บาร์จะปิด สองชาย สองคน ปาเข้าไปร้อยกว่าขวบ บ๋อย เข้ามาส่งบิล เจ้าบ๋อยหนุ่มนั่งฟังสองเฒ่าผู้กรำศึกชีวิตมานานคุยกัน อดที่จะถาม สองเฒ่าผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้ ลุงๆ ลุงคิดว่า อีตา เฟอร์ดินานด์ ปอร์เช่ แกออกแบบรถโฟร์ค ตอนกลางวันหรือกลางคืน

สองผู้เฒ่า รีบตอบ บ๋อย หนุ่ม อย่างไม่ต้องคิด ต้องกลางคืน พ่อหนุ่ม ต้องกลางคืน แล้วต้องตอนภรรยาแกนอนหลับ ด้วยนะ ! สองผู้เฒ่า ยังหันมาเน้นกับบ๋อยหนุ่ม ต้องออกแบบพิมพ์เขียว ตอนกลางคืน แน่นอน ก่อนจะกอดคอกันออกนอกบาร์

ดิฉันคิดว่าคนเหล่านี้เค้าเหมือนมีเซ้นต์กันว่าคนไหนคุยแบบนี้ได้ คุยแบบนี้ไม่ได้ เหมือนตัวดิฉันถ้าคิดว่าคนที่คุยด้วยคอเดียวกันก็จะคุยแบบกันเองมากๆอ่ะค่ะ แต่อาจจะทำให้คนที่ได้ยินไม่ชอบ อะไรประมาณนี้ ^_^