ประเทศไทยจะพัฒนาอย่างไรและไปในทิศทางใด

อาจจะสรุปแบบเหวี่ยงแหไปสักหน่อยครับ

การคัดค้านบางเรื่องอาจจะเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลนะครับ น่าจะพิจารณาเป็นกรณีๆไป

การค้านจากฝ่ายที่เห็นต่าง อาจจะถูกมองได้ง่ายว่าเป็นอคติ

แต่หากเราเป็นฝ่ายที่คัดค้านบ้าง ก็คงนึกออกว่าที่เราค้านก็เพราะเรามีเหตุที่จะค้านนะครับ

จะเกิดอะไรขึ้นหากฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยวางเฉย แล้วรอวันที่จะแยกสังคมออกไป

เหตุการณ์นั้นอาจรอวันเกิดขึ้นหากเราไม่ตระหนักในความแตกแยกในวันนี้แล้วเริ่มเสนอมุมมองที่ต่างกันให้เห็นเป็นภาพจริงภาพเดียวนะครับ

บางครั้งก่อนที่จะพัฒนาอะไรขึ้นมา เราอาจจะจำเป็นต้องกลับมาทบทวนว่า สิ่งที่ดูเหมือนจะทำให้เรามีคุณภาพชีวิตดีขึ้นนั้น แท้จริงแล้วมันทำให้เรามีความสุขขึ้นจริงหรือเปล่า

ทุกสิ่งต้องแลกมา และเมื่อมีมัน ก็จะมีภาระมาคู่กันด้วย

เพื่อนบ้านที่เราคิดว่าเขามีคุณภาพชีวิตดีกว่าเรา จริงๆแล้วเขามีความพึงพอใจในชีวิตของเขามากกว่าเราหรือเปล่า

เรามาถกกันเป็นกรณีๆไปดีไหมครับ

NGO = Not Good Organization. สำหรับองค์กรที่มีผลประโยชน์แอบแฝง

เขาค้านทุกอย่าง แต่พอมีปัญหาจริง ๆ ก็ไม่เคยออกมายอมรับความผิด เช่น ค่าไฟฟ้าที่แพงขึ้นส่วนหนึ่งมากจาก ngo ที่ค้านการสร้างโรงไฟฟ้าถ่านหิน ทั้งที่ถ่านหินในปัจจุบันนี้มีความสะอาดมากกว่าแต่เิดิมมากนัก รวมถึงคุณภาพของถ่านหินที่ใช้ก็เป็นเกรดดีที่เรียกว่า บีทูมีนัส ทำให้ต้องใช้กาซในการผลิตไฟฟ้า เป็นเหตุให้ผู้ผลิตกาซไม่ยอมลดราคาให้การไฟฟ้า เพราะถือว่าอย่างไรก็ต้องซื้อ เป็นต้น

ประเทศไทยจะพัฒนาได้ถ้า รัฐบาลเป็นความหวังของประชาชนอย่างแท้จริงก่อน แล้วประชาชนจะหนุนหลังรัฐบาล ทีนี้ ngo ที่แย่ ๆ ก็จะถูกลดบทบาทลง

ประเทศไทยจะพัฒนาไปได้ในทิศทางแบบ 360 องศาเลย แหะ ๆ หมายความว่าไม่มีทิศทาง เป็นงูกินหางวนอยู่กับที่ไม่ถึงไหนสักที

ไม่แน่ใจว่าโครงการต่างๆ ที่ถูกต่อต้านเป็นเพราะผู้ต่อต้านรู้จริงถึงปัญหา หรือมีการแอบแฝงมาให้ต่อต้าน

แต่ที่อยากรู้จริงๆ อยู่อันหนึ่งคือ ต่างประเทศใดที่ให้เงินสนับสนุน NGO?เพื่อเป้าหมายอะไรกันแน่?

ผมเป็นคนหนึ่งที่คัดค้านความคิดเห็นของเพื่อนๆนะ

ผมเองไม่พอใจการคัดค้านของ NGO เกือบทุกกรณีเช่นเดียวกับเพื่อนกล่าวมา แต่การมองคนอื่นๆว่าแปลกๆ แล้วไม่พยายามทำความเข้าใจนั้น ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย

เพราะการมองผู้มีแนวคิดที่แตกต่างจากตนว่าเป็นคนไม่ดีนั้น แสดงถึงความไม่มีวุฒิภาวะของสังคม ดังเช่นคำกล่าวหนึ่งในพงศาวดารสามก๊ก \\"คนทั้ง 2 ฝ่ายเผชิญหน้ากันมีเจตนารมณ์เดียวกันคือความผาสุกของสังคม แต่ต่างฝ่ายต่างมองว่าอีกฝ่ายเป็นตัวการของปัญหาที่ต้องขจัดออก แม้จะทำให้คนหายไปครึ่งแผ่นดินก็ตาม\\"(สามก๊กฯ มติชนสุด27 เมษ 50 หน้า64)

ผมเคยมองพวกต้านโรงไฟฟ้าว่าพวกมึงก็ใช้ไฟฟ้าแล้วถ้าไฟฟ้าแพงมึงยอมจ่ายแพงกว่าคนอื่นๆไหม คือผมก็คิดถึงต้นทุนทางสภาพแวดล้อม ต้นทุนทางสังคมและอื่นๆแล้วด้วยนะแต่ถ้ามันไม่พอใช้ก็คงต้องสร้าง

แต่พอได้ยินคำถามคำหนึ่งที่

มีสื่อไปถามท่าน ศาสตราจารย์ นิธิ แล้วเค้าตัดมาแค่ออกคำเดียวว่าประชาชนคนส่วนใหญ่ของประเทศไม่ใช่ผู้หิวโหย(ต้องการ)พลังงานไฟฟ้าราคาถูกอย่างไม่จำกัด

มันทำให้ผมต้องประเมินใหม่ เพราะถ้าพลังงานไฟฟ้าส่วนใหญ่ ถูกใช้ไปในอุตสาหกรรม (ซึ่งต่างชาติเข้ามาอาศัยต้นทุนส่วนต่างเพื่อผลิตสินค้าให้ราคาถูกที่สุดโดยไม่ได้คำนึงถึงผลระยะยาวเพราะไม่ใช่บ้านเขา ไม่มีการถ่ายทอดเทคโนโลยีเรื่องอะไรจะให้เราไปแข่งกับเขาได้ แรงงานของเราก็ทีสภาพเครื่องจักรชั้นต่ำที่ทำงานแทนเครื่องจักรราคาแพง ไม่ใช่แรงงานฝีมือที่จะสามารถเรียกค่าจ้างหรือเกี่ยงงอนงานได้ พอมีปัญหาการส่งออกก็บอกว่าค่าจ้างแพง ให้ลดค่าจ้างทุกวันนี้คนทำงานในโรงงานก็ไม่มีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีอะไรนักมีสินพะลุงพะลัง สินค้าที่ส่งออกได้มหาศาลมียอดนำเข้าเท่าไหร่ ลองดูตัวเลขจะพบว่าต่างกันไม่ถึง 5 % ซัก 2-3 ในบางปีด้วย ส่วนต่างเหล่านี้คือสิ่งที่เราได้รับ กำไรที่บริษัทข้ามชาติได้รับเขาไม่รอให้เราไปหักภาษีเขาหลอกเขา โอนกลับผ่านการซื้อสินค้าต้นทุนการผลิตแบบขาดทุนจากบริษัทแม่ แล้วเราจะเหลืออะไร)แล้วการนำต้นทุนด้านอื่นๆของชาติเข้าไปแลกจึงไม่น่าจะใช่เรื่องที่ถูกต้อง ลองคิดถึงวันที่เค้าถอนการลงทุนกลับซิ ทุกวันนี้เราพูดกันเรื่องฐานการผลิตที่มีทรัพยากรให้ถลุงอย่างเหลือเฟืออย่างเวียตนาม แล้วเราจะเหลือโรงไฟฟ้าเก่าๆ กับสภาพแวดล้อมเน่าๆ ไม่มีปลาให้จับกิน ดินก็ทำนาไม่ได้ น้ำก็เน่าเสีย ชุมชนครอบครัวก็แตกสลาย คนป่วยจากโรคอุตสาหกรรม ไปดูตามนิคมซิมีคนป่วยพวกนี้อยู่มากมาย

สุดท้ายถ้าใครคิดไม่เหมือนเราแล้วเราด่าว่าโดยไม่พยายามทำความเข้าใจ สังคมไทยจะเป็นยังไง เพราะคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับคุณเข้าก็ทำเหมือนกันกับคุณ ทะเลาะกันไม่เลิก

แต่ถ้าทั้ง 2 ฝ่าย พยายามทำความเข้าใจกัน มันก็น่าจะหาทางออกร่วมกันได้

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่พยายามทำความเข้าใจในมุมมองที่แตกต่างของผมนะ

แค่เบียร์ช้าง กับกฎกติกา ผลสุดท้าย ตาอยู่(สิงคโปร์)เป็นไง ขอแสดงความดีใจกับประเทศไทยด้วยคน...นับถือๆ

ผมเห็นด้วยครับ พวกNGOกลุ่มพวกนี้มีพฤติกรรมแปลกๆ โครงการบางโครงการที่ในระยะยาวแล้วมีประโยชน์ต่อประเทศอย่างมาก แต่กลุ่มพวกNGOกลับออกมาคัดค้านต่อต้านแบบไม่มีเหตุผล ขอตั้งข้อสังเกตอะไรอย่างนึงนะครับ เวลามีพวกนายทุนแอบลักลอบตัดไม้ทำลายป่าทำไมNGOไม่ออกมา ทำไมเวลามีโครงการที่เป็นประโยชน์ต่อประเทศทำไมพวกนี้ออกมากันจัง

เห่อๆๆ

ยังไงก็พัฒนาได้ยากเหลือเกิน

non-governmental organization แปลว่าองการไม่รัฐ

จุดยืนชัดเจนเป็นฝ่ายตรงข้ามรัฐ ทุกเรื่อง ทุกรัฐบาล

เป็นการแสดงมุมอีกด้านที่ตรงข้ามมุมของภาครัฐ

ดี ทำให้รัฐต้องแสดงข้อมูลหักล้าง

ดี ทำให้ประชาชนทราบอีกมุมหนึ่ง

ข้เสีย

ถือเป็นการค้านแบบหัวชนฝา แบบเสนอข้อมูลไม่หมดเสนอแต่ข้อเสียไม่เสนอวิธีแก้ ไม่บอกข้อดี

เพราะเขียนโครงการค้านและได้เงินสนับสนุนมาถ้าไม่ค้านเดี๋ยวไม่ได้เงินแย่เลย

ดังนั้นประชาชนต้องฟังข้อมูลทุกด้านก่อนสนับสนุนและรัฐบาลไหนถ้าทำงานหนักทุ่มเทเสียสละจริง NGO ก็ทำอะไรไม่ได้

ถ้าแต่ละคนยืนอยู่คนละมุม ก็คงยากที่จะเดินไปด้วยกัน คิดดู ขาสองข้าง แต่เดินไปคนละทิศ แล้วมีไหม จะก้าวไปข้างหน้ามีแต่สะดุดขาตัวเองล้มลง

จะทำยังไงหรอ ... คนกลางมีไหม ..แล้วกลางจริงไหม นี่สิคือประเด็น ถ้าตราบใด ที่ยังตอบไม่ได้ว่าจริงใจกับสิ่งที่ตนเองทำอยู่ก็คงยาก ..

เหตุผลแต่ละคน ย่อมถูกทั้งนั้นแต่ถามว่า ..ทำกับไม่ทำ อย่างไหนดีกว่า "GAP Analysis" น่าจะช่วยได้ .. ว่าแต่ ความร่วมมือ ร่วมใจเท่านั้น ที่จะเข้าใจสถานการณ์นี้

เหตุผลที่ดี น่าจะนำมาใช้ ... แต่ที่ยังเป็นปัญหา ... ความรู้สึก ใช่ไหม ที่อยู่ต่างมุมมอง ... เปิดใจ รับฟังแล้วจะรู้ว่า "การพัฒนา" คืออะไร

ไม่เช่นนั้น จะมีกลุ่มเล็ก กลุ่มน้อย ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆหรอ .. จริงไหม?

ต่อคำถามที่แจ้งนั้นอยากให้ความเห็นดังนี้

1.การพัฒนาประเทศไทยใครเป็นคนคิด(ข้าราชการ,นักการเมืองหรือประชาชน)

2.การพัฒนาประเทศไทยนั้นไปทางไหน(ความรู้,ความคิด,จิตสำนึกหรือการกระทำ)

3.การพัฒนาประเทศไทยนั้นต้องการพัฒนาอะไร(คน,งาน,องค์การหรือกระบวนการ)

4.การพัฒนานั้นควรทำที่(ภายในให้แข็มแข็งหรือมุ่งภายนอกที่ส้างประโยชน์แ่ก่ใครบางกลุ่ม)

ฉะนั้นทุกกลุ่มตั้งแต่ประชาชนภาคครัวเรือน,กลุ่มการเมือง,กลุ่มอิสระเพื่อสังคม,กลุ่มธุรกิจ,

กลุ่มข้าราชการทุกคนเป็นประชาชนเหมือนกันอยู่ในแผ่นดินเดียวกันต้องการให้อยู่รอด

เติบโต,อย่างยั่งยืนไปพร้อมๆกัน,ทั้งสังคม,เศรษฐกิจ,การเมืองและเทคโนโลยี่

บทสรุปการพัฒนาประเทศไทยต้องการ

1.การสร้างให้เกิดการเรียนรู้ทุกชนชั้นอย่างอิสระเสรี

2.สร้างจิตสำนึกที่ใฝ่รู้,เรีนนรู้

3.สร้างความคิดอย่างสร้างสรรค์ด้วยเหตุผลมากกว่าอารมภ์

4.การยอมรับ,การรับฟัง,การให้และการอภัยให้กันย่อมก่อเกิดการพัฒนา

5.หล่อหลอมความรู้สร้างความคิดสู่จิตสำนึกฝึกปฏิบัติการสานสายใยใฝ่พัฒนา

ประเทศไทยต้องสร้างประà¸��าชนให้มีความรู้แต่ละด้านอย่างมีสมรรถนะจึงเป็นความแข็งแกร่ง

ที่จะสร้างโอกาสเชิงรุกสู่ต่างประเทศหากเรายังไม่สามัคคี,ไม่รับฟัง,ไม่ยอมรับซึ่งกันและกัน

ขาดการให้อภัย,การให้ทานเราก็จะแตกแยกแต่หากมีความเห็นที่แตกต่างและสามารถยอมรับ

กันเท่านั้นการพัฒนาจะยั่งยืนครับ