ทำไมเราถึงเรียกคนไม่เก่งว่าไม่มีกึ๋นล่ะครับ?

มันคงเป็นแค่คำเปรียบเทียบให้ดูต���กมังครับ

จริงๆแล้วคำว่าไม่มีกึ๋น(สำหรับผม)ไม่ได้หมายถึงคนไม่เก่ง

แต่อาจจะหมายถึงคนที่เรียนมาเก่งๆ

แต่ทำงานไม่เป็นสัปปะรดรับประทานก็ได้ครับ

ตัวอย่างเช่นการติดป้ายบอกทาง เขาไม่พยายามคิดแบบคนเดินทาง

แต่มักติดป้ายเพื่อให้เจ้านายที่รู้ทางอยู่แล้วเห็นว่า"ผมทำงานแล้วนะครับ"

ผมคิดว่ากึ๋นเหมือนเครื่องแปลงวัตถุดิบ คือย่อยให้มาหล่อเลี้ยงร่างกาย คนที่ไม่มีกึ๋นจึงมักอยู่ได้จากการเคียวเอื้อง หรือย่อยมาก่อนของคนรอบข้าง..

ขาดคนรอบข้างเมื่อไร ก็ซูบผอมตายแบบเขียด

(อย่าถามผมนะครับ..ว่าตายแบบเขียดมันมีที่มาเช่นไร..เพราะผมก็ไม่ทราบ แหะแหะ)

ผมก็ไม่ทราบ แต่ขอเดา

คงทำนองว่า กึ๊น ใช้สำหรับย่อยอาหาร(คนโบราณรู้?)

ดังนั้น ใครที่ย่อยปัญหาให้มันกลายเป็นเรื่องง่ายดายได้ แก้ปัญหาได้ จึงเรียกว่า มีกึ๊นไว้ย่อยปัญหา เพราะสติปัญญาไว้สำหรับย่อยปัญหากระมังครับ

(มีนิทาน การออกจาก รพ.บ้า ต้องมีการสอบสัมภาษณ์โดยแพทย์และนักวิจัย มี

ผู้ป่วยรายหนึ่งยื่นใบสมัครขอออก และเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี ก็ตอบปัญหาได้หมด ผ่านการทดสอบโดยง่าย คณะกรรมการเลยถามว่า "เก่งจัง คิดได้ไง" ผู้ป่วยก็ตอบว่า "ฮ่าๆ ผมใช้กึ๊น" ทางคณà¸��กรรมการเลยให้กลับไปรักษาตัวต่อ อิอิ)

เข้าใจเอาเองนะคะว่า การมีสมองก็คือแค่คิดเป็นอย่างเดียว.. แต่การมีกึ๋นนี่ หมายถึงมีทักษะ,เชาว์ไหวพริบ รู้จักพลิกแพลงด้วยน่ะค่ะ คือไม่ได้มีแต่ปัญญาอย่างเดียวนะ

เหมือนฉลาดแต่ไม่เฉลียวก็ไม่ทันคนอยู่ดีน่ะแหละค่ะ

มีพรสวรรค์แต่ไม่แสวงก็ตันอยู่แค่นั้น

ฉะนั้นฉลาด,มีปัญญาเฉยๆไม่ได้ ต้องมีกึ๋นด้วย ถึงจะเจ๋ง(สำนวนน่ะค่ะ)