คุณคิดว่าภาระหน้าที่การงนของคุณที่ทำอยู่...ตอนนี้หนักเกินไปบ้างไหม๊คะ?...สร้างกำลังใจให้ตัวเองอย่างไรกันบ้างคะ?

ยอมรับว่าหนักมากคะ บางทีก็คิดว่าทำไมความรับผิดชอบเราเกินตัวจัง แต่ดีคะ เพราะว่างานคือเงิน และถ้ายิ่งเป็นงานที่เรารักและถนัด คือชอบน่ะคะ จะทำให้แรงกดดันในความเบื่อหน่าย และกำลังใจ ไม่ถูกลดไปเท่าไหร่คะ สร้างกำลัง���จอย่างไร.. โดยส่วนตัวถ้าเจอปัญหาหนักๆใหญ่ ๆ จะค่อยๆแก้ไป แก้แบบท้าทาย ไม่เบื่อที่จะแก้ปัญหามัน พอเราแก้ได้บ้างหรือไม่ได้บ้าง หรือแก้ไม่ได้เลย ก็ไม่ท้อ แต่จะภูมิใจและยืดอก ว่าเราผ่านมาได้แล้วมันเป็นอดีตไปแล้วไอ้ปัญหาก้อนนั้น พรุ่งนี้เราก็จะเจอปัญหาใหม่รอการแก้ไขจากเราอีก แต่เรานี่มันซุปเปอร์เกริล์นะ ที่ผ่านมาได้ โอ้ย ไม่มีใครทำได้เหมือนเราหรอก เชื่อสิ แค่นี้ล่ะคะ กำลังใจให้ตัวเองว่าฉันเก่ง...

ระยะหลัง ๆ ภาระหน้าที่การงานของผม ไม่หนักครับ

ในการสร้างกำลังใจนั้น ผมจะมีกำลังใจ ถ้า "ไม่มีงานค้าง"

ผมจะวางแผนการทำงานให้เสร็จก่อนกำหนดอย่างน้อย 1 วัน ยึดคติ "รักร้อนจะนอนเย็น รักเย็นจะดิ้นตาย" เผื่อมีปัญหาอุปสรรคอะไรเข้ามาอย่างคาดไม่ถึง ก็ยังเหลือเวลาอีก 1 วัน สำหรับทำให้เสร็จทันกำหนด

ทุกครั้งที่ผมทำงานเสร็จแต่ละชิ้น ผมจะมีกำลังใจ และจะชื่นชมผลงานตัวเองอยู่พักหนึ่ง เช่นถ้าผลงานเป็นเอกสารรูปเล่ม พอทำเสร็จก็จะพลิกอ่าน พลิกชื่นชม พลิกดูตั้งแต่ปกหน้าถึงปกหลัง 2 รอบ !

ก้อหนักอยู่เพราะไม่มีเงินเดือน แต่สบายใจไม่เป็นนายใคร ไม่เป็นลูกน้องใคร ไม่เป็นขี้ข้าใคร สมัครใจก้อมาทำไม่ว่างก้อไม่ว่ากัน

คนทำงานมักมีเรื่องให้คนติฉินนินทา ด่าทอ นั่นเพราะเขาเห็นว่าเราทำงานเขาถึงพูดถึง

คนที่ไม่ทำงาน มันไม่มีอะไรให้ด่าเพราะมันไม่เคยทำงาน ชาวบ้านไม่เห็นก้อไม่พูดถึง

คนจนๆอย่างผม ทางเลือกมีไม่จ้ะ

ก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป

มองว่าทุกสิ่งมีเวลาและทางของมันเอง และชีวิตต้องเดินไปตามทาง

แค่เราเลือกทางที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเราและผู้อื่น ไม่เบียดเบียน หรือให้น้อยที่สุดก็พอ

จะว่าหนักก็หนักจะว่าไม่ก็ไม่คะ

งานที่ต้องใช้ความคิดต้องดูแลชีวิตคนอีกหลายชีวิต

บ่อยครั้งที่เหนื่อยบ่อยครั้งที่ท้อ

แต่นึกถึงคำพูดที่สัญญากับพ่อไว้

จะดูแลครอบครัวให้ได้ก็มีพลังสู้ค่ะ

หัวใจคน ทุกคนก็แค่ก้อนเนื้อก้อนหนึ่ง

คุณเอาความอ่อนแอเข้าไปโปรแกรมในสมองมากน้อยแค่ไหน

ตัวอย่างที่ควรจดจำมีมากมายนัก

ที่เราสามารถหยิบฉวยเลือกนำมาปฏิบัติ

ลบโปรแกรมไม่ดีทิ้งแล้วอัดโปรแกรมใหม่เข้าไปไม่นานทุกอย่างจะดีเอง

เหมือนการทำสมาธิใหม่ๆนั้นละครับเมื่อเกิดความเคยชินทุกอย่างก็ดีเอง

งานไม่ได้หนักเลย ชีวิต และชีวิตข้างหลัง เมื่อมองข้างหน้าไกลๆมากกว่าที่มันหนักอึ้ง บนบ่า

กำลังใจก็คือ มองความงดงามชีวิตน้อยๆข้างหลังนั่นล่ะครับ ที่เป็นแรงอยู่ทุกๆขณะ.นี้..

ไม่หนักเกินไปหรอกคับ

พอดี พอดี

เรื่อยๆไม่รีบร้อน(อยากนอนก็แอบหลับ อิอิ)

ก็อยู่ที่ว่าเรากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน อารมณ์ดีก็ชิวๆ รมณ์บ่จอยก็ตะโกนดังๆว่า เบื่อจิงโว๊ย หรือไม่ก็ร้องเพลงแล้วแด๊นซ์กระจายไปเลย

ไม่หนักเลยก๊ะ อยากให้งานเข้าเยอะๆ ยิ่งมีลูกค้ามากยิ่งดี จะได้ทำจนหัวหมุน ไม่มีเวลามานั่งเล่นยิ่งดี ไม่รู้บ้าเปล่า แต่ถ้าว่างๆมันเบื่อค่ะ