เจ๊กุหลาบอมตะ

ตอนนี้แค่นึกถึงชื่อเขา ก้อเหงื่อพรั่งพรูแล้ว

ไม่ได้รู้สึกว่าจะไปรักกันอีก เพราะต่างก้อมีครอบครัวแล้ว

แต่เหมือนเจอสิ่งที่หายไป จะทำยังไงให้คงความรู้สึกเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไป

คนแก่เครียดนะเนี่ย

สวัสดีคะ..ห่างหายไปน๊าน นาน ด้วยพิษน้องน้ำคนสวย

..เจ๊กุหลาบ..คนเพิ่งหาย(ซวย)สวย มารายงานตัวคะ

พร้อมคำถาม การรอคอย มีผลอย่างไร

เพราะตลอดสี่เดือน เจ๊ รอด้วยความหวัง

แล้วก็ผิดหวังซ้ำๆ จนชาคะ..

ไม่ได้เข้ามาซะนาน เพราะไปเจอคนที่ค้นหามาเป็นเวลาหลายสิบปีที่เคยคุยให้เพื่อนๆฟัง ขณะนี้ได้พบกันแล้วดีใจที่สุดถามสารทุกข์ สุขดิบ กันมาเกือบเดือนแล้วยังไม่จบเลย..แต่ก็ตามข่าวน้ำท่วมทางทีวีก็เป็นห่วงเพื่อนๆ..บอกกล่าวกันหน่อย จะให้ช่วยอะไร ทำอะไร ให้บ้างเต็มที่เลยคะ..

รับงานใหญ่แต่ตอนนี้ร่างกายยังเดินทางไกลไม่ไหว เลยต้องใช้วิธีขอเบอร์โทร.สั่งแล้วให้น้องเขาลงไปเอานะคะ ช่วยคนแก่หน่อยนะคะ

ถ้าได้ชื่อและเบอร์ติดต่อจักขอบพระคุณยิ่งเลยคะ

ไม่ได้ไปทวงหนี้ แต่จะไปช่วยให้เขามีเงินใช้หนี้คะ

รักแม่ทุกวันอยู่แล้ว..แต่เมื่อสังคมปฏิบัติ ก็อยากเชิญชวนเพื่อนๆร่วม อวยพรเนื่องในวันแม่ ด้วยกัน

เผื่อโอกาสให้คนที่ไม่สามารถบอกรักแม่ ด้วยเสียงได้..เชิญคะ

"เนื่องใน วันแม่ ปีนี้ลูกขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายและบุญกุศลที่ลูกได้สร้าง

ช่วยดลบันดาลให้ คุณแม่สุมล ทองคำ มีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นมิ่งขวัญและกำลังใจ

ให้ลูกได้มีชีวิตที่เข้มแข็งต่อไป.."

วันนี้ลองนั่งตัวตรงมาตั้งแต่เช้า คาดว่าอาการคงเริ่มเข้าที่เสียดายไม่ทันเข้ามาตอบขอบคุณเพื่อนๆที่ห่วงใยส่งกำลังใจมาให้ ต้องขออภัยด้วยนะคะ..เจ๊ไม่เคยมีอาการมากขนาดนี้มาก่อนอย่างมากที่เคยเป็นก็จะอาเจียร มีเหงื่อเย็นออกทั่วตัว ฉีดไดเมน กับแก้อาเจียร รุ่งขึ้นก็จะหายซึ่งที่รพ.ศิริราชเคยแจ้งว่าเป็นอาการน้ำในหูไม่เท่ากันแต่ เพราะเจ๊คืดว่าไม่มีความจำเป็นต้องผ่าตัดตามที่คุณหมอแจ้งก็เลยวางเฉยมาตลอด(เจ๊เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ) แต่ครั้งนี้มีอาการวูบ เหมือนบ้านจะล้มทับร่วมด้วย ซึ่งเจ๊คิดว่าเป็นความดันแต่คุณหมอเช็คทั้งเลือดหาเบาหวานและไขมันก็ไม่มี ความดันก็ปรกติ..เข้าแอ็ทมิทที่รพ.ซานเปาโลฯอยู่สี่คืนสี่วัน ไม่ดีขึ้นคุณแม่เลยขอย้ายไปรพ.กรุงเทพฯ หวังจะแสกนสมอง แต่คุณหมอบอกว่าไม่จำเป็น โรคนี้ถ้าไม่ผ่าตัดก็ต้องรักษาตามอาการไปเรื่อยๆอยู่เกือบสองอาทิตย์ เพิ่งกลับมาบ้านเมื่อวานคะ..ขอขอบคุณนำใจของเพื่อนๆที่ห่วงใย เสน่ห์นี้ทำให้ทิ้งรู้รอบไม่ได้คะ..ขอบคุณจริงๆคะ

ตอนนี้เริ่มจะวูบๆขอพักก่อนนะคะ..

ผมตั้งคำถามไม่เก่งถ้าผิดพลาดขออภัย เจ๊ฝากให้บอกเพื่อนๆกลัวจะเป็นห่วง เมื่อเช้าวันที่21 เจ๊มีกำหนดการซ้อมแผนภัยพิบัติกับหน่วยปภ. แต่ตอนหกโมงเช้าตื่นเพื่อจะเตรียมตัวปรากฏว่าเกิดอาการวูบไม่สามารถทรงตัวได้และอาเจียรอย่างรุนแรง จนผมต้องเรียกรถ EMS.นำส่งรพ.ขณะนี้อาการปลอดภัยแล้วแต่ยังลุกนั่งไม่สะดวก แพทย์แจ้งว่าเป็นอาการร่างกายเสียการทรงตัว ไม่มีความดัน เบาหวาน หรือไขมันในเลือด แต่อย่างใด เจ๊กลัวเพื่อนจะสงสัยหายไปหลายวัน เจ๊ฝากบอกว่าขอลาพักร้อนครับ(ยังมีแรงพูดเล่นอยู่)ขอบคุณครับ..พี่เฒ่า

มีน้องหมาที่เจ๊ดูแลอยู่ด้านนอกรั้วบ้านตัวหนึ่ง สังเกตุว่าเขาเกาตลอดเวลาผิวหนังส่วนนั้นแดงและขนร่วง

เจ๊อยากได้เทคนิคชาวบ้านว่าจะจัดการกับอาการนี้อย่างไรดีคะ ช่วยหน่อยคะ

เจ๊เป็นคนประหลาดทาได้แต่เล็บเท้าและเพิ่งทามาได้สามปีนี้เอง

ก่อนหน้านี้ไม่ได้แอ้มยิ่งเล็บมือนี่ทาแล้วจะเดินกางนิ้วเหมือนหุ่นเลย

ทุกวันนี้เลยทาแต่เล็บเท้าก็เริ่มจากสีอ่อน ตอนนี้สีเปลือกมังคุดเป็นสีโปรดคะ

ก็บอกคุณสาไว้ว่าจะพยายามปั่นสมองกลั่นกรองเพื่อมาตั้งคำถาม ก็เลยถามตาหลอดๆ

เจ๊มีโคมไฟหัวเตียงแบบตั้งโต๊ะเป็นผ้าสีขาวทรงกระบอก หลายปีแล้วก็เลยดูจะเก่าออกเหลืองๆ หันไปหันมาริบบิ้นผ้าที่เขาผูกช่อดอกไม้มาสีสวยดี เลยออกไปซื้อสีม่วงอ่อนมาแล้วตัดเป็นท่อนๆขนาดให้ยาวกว่าความสูงของตัวโคมด้านละประมาณหนึ่งนิ้ว แล้วจับทาบตามแนวตั้งของตัวโคมแล้วใช้กาวร้อนติดตรงที่ยาวหนึ่งนิ้วให้ติดกับด้านในตัวโคมทำไปให้ครบรอบ ทิ้งไว้สองวันแล้วมาลองเสียบปลั๊กเปิดไฟดู อุ๊แม่เจ้า..สวยมากๆ ตอนนี้เลยเปิดแต่ไฟโคมงดเปิดดาวว์ไลท์..เพื่อนๆหละคะมีไอเดียเจ๋งๆบ้างคะ..

เจ๊เคยขับช๊อปเปอร์ไปเขาหลัก ที่พังงา ก่อนปีที่จะเกิดสึนามิ ใครที่เคยขับมอร์ไซด์นานๆจะนึกสภาพเจ๊ออกว่าเป็นอย่างไร..หยุดพักที่รร.ในตะกั่วป่าหนึ่งคืนเพราะฝืนสังขารไม่ไหว แต่เมื่อถึงที่หมายประทับใจมาก จากบังกาโลที่พักเดินสิบก้าวก็ถึงทะเล คืนนั้นเป็นคืนแรกที่เจ๊ดื่มไวน์(แดง)และเกือบเอาชีวิตไปทิ้งทะเลเพราะดันลงเล่นน้ำตอนกลางคืน คลื่นไม่ใหญ่แต่พลังดูดมหาศาลเท้าไม่ติดพื้นทรายทั้งๆที่ลงไปแค่เอว ถ้าคว้าแขนพี่เฒ่าและเพื่อนไม่ทัน ตัวสั้นๆกลมๆอย่างเจ๊คงลอยอืดในอีกสองวันแน่ๆ..หลังจากทริปนั้นก็ติดใจคุยกันว่าปีหน้าจะมาอีกคราวนี้จะยกมาทั้งบ้าน แต่เหมือนโชคช่วย เพื่อนต่างชาติต้องผ่าตัดหลังปีนั้นเลยไม่ได้กลับเมืองไทยก็เลยงดทริป โอ๊ยถ้าลองไปนะหายไปกับสึนามิแน่ๆเพราะเป็นช่วงจังหวะนั้นจริงๆ แต่เพื่อนผู้รับเหมาของพี่เฒ่าเขาโชคร้ายเพราะเขาไปรับเหมาก่อสร้างโรงแรมที่เกาะพระทอง ศพเขาไปเสียบอยู่กับเหล็กเส้นที่หล่อเสาที่ชั้นที่สองทุกอย่างยังอยู่ครบ เงินทองไม่หาย แต่ที่หายไปคือชีวิตเขาและชีวิตครอบครัวเขาที่พลิกผันเพราะผู้ที่อยู่ข้างหลังขาดเสาหลักไป จากวันนั้นถึงวันนี้ เจ๊ยังไม่ได้กลับไปอีกเลยแม้อยากจะไป..เอ้าจากเรื่องสนุกๆกลายเป็นเศร้าขออภัย...เพื่อนๆหละมีทริปเที่ยวทะเลที่ไหนที่ประทับใจและอยากกลับไปอีก ..แบ่งปันแก้เครียดกันหน่อยคะ

สี่-ห้าวันมานี่ฝนตกหนักมาก ถนนซอยหน้าบ้านเจ๊แทบจะเอาเรือท้องแบนลงได้

เพราะไม่มีท่อระบายน้ำทั้งชุมฃนอยู่มาสี่สิบปีท่อก็หล่อไม่เสร็จซักที บ้านเพื่อนๆเป็นงัยบ้างคะ

เจ๊มักจะได้ช่อดอกไม้สด กระเช้าดอกไม้สด อยู่บ่อยๆ พอเขาเหี่ยวเฉาก็ได้แต่ทิ้งทั้งๆที่ใจอยากให้เขาคงอยู่เพื่อระลึกถึงผู้ให้ แต่เจ๊รู้แค่ถ้าเป็นช่อมาเจ๊ก็จะจับห้อยหัวแขวนในที่ลมผ่านพอเขาแห้งเขาก็จะอยู่ในสภาพเดิมเหมือนตอนมา เพื่อนๆมีวิธีอื่นอีกมั๊ยคะ

หากแขวนโมบายไว้เหนือเปล ควรตั้งไว้จุดไหน

1.ระดับเขาต้องแหงนคอมอง(สูงแนวระนาบ)

2.ระดับพอลืมตาก็ตรงเป้งเลย

3.ระดับต่ำกว่าสายตา

คืออยากให้นึกถึงว่าหากคุณนอนราบแล้วไล่ระดับตามข้อ1..2..3..นะคะ

เรื่องของเรื่องกลัวน้องวาเลนท์ตาเหล่อะคะ..

เมื่อเช้าตื่นมาใจหายวาบ ตุ้มหูหลุดหายหนึ่งข้าง เหลือแต่แป้นติดอยู่หลังหู

รื้อที่นอนแทบบ้า ปลอกหมอนกี่ใบๆรื้อออกหาหมดก้ไม่เจอ เครียดเลย

เป็นตุ้มหูมุกล้อมเพชรคะ..เรื่องของเรื่องคือเขาเซิญไปเป็นเจ้าภาพฝ่ายชาย

(พ่อ-แม่เสียหมดแล้วเหลือกันสามพี่น้อง)เจ๊ในฐานะ??ผู้ที่เจ้าบ่าวเคารพนับถือ

ก็เลยเชิญมา..ก็เรื่อยจนทานเลี้ยงเย็นชุดเดียวเลย กลับบ้านก็เหนื่อยว่าจะนอนพัก

สักแป๊บตื่นค่อยอาบน้ำ..โน้นยาวถึงตีสองก็ลุกมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

แต่ไม่ได้ถอดตุ้มหูออกตื่นเช้าเลยเป็นเรื่อง..

เพราะแป้นตุ้มหูข้างนี้มันออกหลวมๆไปเปลี่ยนที่ร้านมาสองครั้งแล้ว

ใครมีเทคนิคอะไรบ้างช่วยหน่อยจร้า....

เจ๊เอาไปร้านซ่อมเขาบอกว่าน้ำมันเครื่องแห้ง ต้องผ่าเครื่อง..ยังไงเจ๊ไม่เข้าใจและจำเป็นต้องทำขนาดนั้นไหม เจ๊ควรระวังอะไรบ้างเมื่อนำไปซ่อม..ขอความช่วยเหลือจากผู้รู้หน่อยคะ เพราะเจ้ามีโอก็เริ่มออกอาการ ช่วงนี้ใช้แต่ แมงกาไชด์คะ

เจ๊ชอบเลี้ยงกล้วยไม้..มีแคทฯอยู่หกก่อใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เคยได้ยินมาว่าไม่ให้แยกกอเพราะจะตาย เจ๊เลยไม่กล้าแยก ท่านใดมีวิธีแยกก่อไม่ให้ตายบ้างมั๊ยคะ

เจ๊เคยไปที่สุรินทร์ จำไม่ได้ว่าเรียกเขาอะไรขึ้นไปสุดแล้วประมาณสามชั่วโมงก็จะเห็นฝั่งพม่า ลาว หมือนสามเหลี่ยมทองคำ แต่ที่ประทับใจคือ พี่เฒ่าปีนหน้าผานี้เก็บกล้วยไม้กุหลาบกระเป๋าเปิด มาให้เจ๊ด้วยใจลุ้นระทึก

ผ่านมาสิบกว่าปีก็ยังเก็บไว้อยู่ แถมยังขยายพันธุ์เอาไปผูกต้นไม้ที่ป่าละอูหัวหิน และน้ำตกช่องฟ้า พังงาและเกาะลันตาใหญ่ กระบี่ คะ..เพื่อนๆหละคะประทับใจเขาไหนบ้าง ถามทางไว้เพื่อได้ไปเที่ยวคะ..