รัฐที่ล้มเหลวมีอะไรเป็นปัจจัย?

ปัจจัยสาธารณะแห่งความล้มเหลว ว่ากันตั้งแต่รัฐ ชาติบ้านเมือง มาจนถึงหน่วยย่อยที่สุดคือมนุษย์ ก็คือความเห็นผิด เมื่อชีวิตเริ่มต้นจากความเห็นผิดเสียแล้ว ก็ดำเนินทุกสิ่งบนความเห็นแก่ตัว จะรู้หรือไม่ จะยอมรับหรือไม่ ปัญหาความวุ่นวายตั้งแต่ภายในจิตใจของคนหนึ่งคน ไปจนถึงความโกลาหลระดับนานาชาติ มีเมล็ดพันธุ์ก่อเกิดมาจากความเห็นผิดที่เติบโตเป็นความเห็นแก่ตัวทั้งสิ้น เห็นผิดว่ามีตัวเรา ก็ต้องเอาตัวเราให้รอด เมื่อต้องเอาตัวเราให้รอด แล้วทำได้ทุกอย่าง ดูถูกศีลห้าข้อ ความเห็นเช่นนี้มีการปลูกฝังโดยไม่ตั้งใจกันอย่างแพร่หลาย ทุกบ้านเมือง ทุกประเทศ ทุกทวีป

ทุก ๆ การตัดสินใจ ทุก ๆ การกระทำ มาจากแรงขับเคลื่อนทั้งสิ้น เมื่อแรงขับเคลื่อนมีจุดหมายอยู่ที่ตัวเองเท่านั้น ความเดือดร้อนเกิดทันที

จึงล้มเหลวตั้งแต่ความเห็นแล้ว

และคำถามนี้ ไม่ได้จำ��ัดอยู่เพียงประเด็นการเมือง

แต่เป็นเรื่องราวความเป็นไปของมนุษยชาติ

ไม่เห็นด้วย ที่คำถามนี้ จะเป็นคำถามการเมือง ที่เป็นประโยชน์ คำถามสุดท้ายของเฮียลอร์ดนะครับ

ต้นไม้สวย ต้นไม้งาม ปลูกแยะๆสิครับ ใช้ร่มเงาบดบังต้นตำแย ต้นมัยราพ ก็ยังดี เหอๆๆๆๆ

***************************************************************************************************************

แล้วถ้าปัจจัยความแตกแยกทางความคิด

ความฉลาดที่อวดดีของพลเมือง

เชื่อแต่แนวการเมืองที่ตัวเองเชื่อโดย

ปราศจาก การแยกแยะส่วนดีและส่วนด้อยของความเชื่อนั้นผสมเข้าไปอีก

"มันจะทำให้ประเทศที่อยู่ในสภาวะนั้น เป็นปฎิกริยาที่เรางเข้าสู่สภาวะ รัฐที่ล้มเหลว เร็วขึ้นหรือไม่ครับ"

**********************************************************************************************************

ตอบ :

ปัญหารัฐล้มเหลว มันเป็นเหมือนถามเรื่องช้างน่ะครับ

เพราะส่วนประกอบให้เกิดให้เป็น มันมากมายหลายสถาน

แต่ส่วนใหญ่แล้ว มันก็มาจากการไร้ความสามารถของรัฐบาลนั่นเอง

(ใช้ปืนใช้ทหารคุมประชาชนให้สงบอยู่ได้ตั้ง 30 ปี ก็ถือว่ามีเสถียรภาพนานนะครับ)

คนตอบในรู้รอบ ส่วนใหญ่ก็คือคนตาบอด แล้วให้มาคลำช้าง เนื่องจากวุฒิคุณ

อ่านข่าวจากด้านเดียว วิเคราาะห์ข่าวแบบลูกนก ที่ได้อาหารจากการย่อยแà¸��้วของพ่อแม่นก

ที่สำคัญและเป็นข้อยากลำบาก ก็คือ ยาหูมีเนื้อที่น้อย การจัดหน้าของคำตอบ คำถาม อ่านยาก

ทำให้สับสน แม้แต่คนตอบเอง ก็วางวรรคตอนของคำพูดให้กระชับได้ยาก

เข้าเรื่อง

ถ้าเอาตูนิเซีย อียิปต์ เยเมนมาเป็นตัวอย่าง และคำถามของเฮียลอร์ด เจาะจงถึงผลกระทบประเทศไำทย

มันคงมีทั้งต่างกันและเหมือนกัน แล้วแต่ว่าจับประเด็นใดมาพูด

1)เรื่องของความอดอยาก อันเป็นสาเหตุของการออกมาเดินบนท้องถนน มอรอคโค ตูนิเซีย แอลจีเรียเป็นประเทศที่มีศักยภาพสูงกว่าประเทศอัฟริกาอื่นๆ ประชาชนในสามประเทศ รู้ภาษาต่างประเทศถึงสามภาษา คืออาหรับ-ฝรั่งเศส-อังกฤษ แต่ก็ยากจนกว่าตุรกี มีประชาธิปไตยน้อยกว่า ประชากรส่วนใหญ่หวังจะได้ออกนอกประเทศไปทำงานที่ยุโรป(ส่วนใหญ่อยากไปฝรั่งเศส) แทนที่จะขวนขวายตั้งหน้าทำมาหากินเอาเอง

---ประเทศไทยไม่อดอยาก(แต่ผู้คนเป็นหนี้มากจากความฟุ้งเฟ้อชื้อและบริโภคสิ่งที่จำเป็นน้อย สิ่งไม่จำเป็นมาก จะเห็นโฆษนาขายรถ ไม่เคยชูประโยชน์ แต่พูดถึงความหรู เหมือนมนุษย์)

ชาวบ้านธรรมดา(อย่างน้อยสมัยที่ผมมีชีวิตอยู่ในสวน)ต้องถอนต้นขนุน ต้นมะม่วงริมบ้านทิ้ง

เพื่อไม่ให้ต้นของมันดันหลังคาบ้านพัง เราไม่อดอยาก แต่เรา"อยาก"ในสิ่งที่โดนล่อด้วยโฆษณา

ราคาข้าวสูง พ่อค้าข้าวจะรวยและมีอิทธิพลมาก ชาวนาไทยยังยากจนเหมือนเดิม

ผลิตผลการเกษตร ส่งอกนอกได้ แม้แต่ใบกะเพราโหระพา แต่ก็ต้องหยุดส่งไว้ก่อน

เพราะโดนเตือนเรื่องมียาฆ่าแมลงแยะ สินค้าขายได้ แต่วุฒิภาวะของคนที่จะให้ความรู้มันเกินเลขสูญนิดเดียว จึงทำให้ขายไม่ได้ เหมือนเรื่องแป้งมันสำปะหลังเมื่อ 40 ปีที่แล้ว ที่ส่งดินส่งหินไปให้เขา..ทำแบบนั้นเพื่ออะไร?

2)โลกมุสลิมดังเอ่ยมาข้างต้นหลายà¹��ประเทศ เป็นเผด็จการโดยใช้หนังประชาธิปไตยหุ้มตัวเอาไว้

ด้วยระยะเวลาอันยาวนานกว่า 30 ปี โดยมีโลกตะวันตกสนับสนุนขาย/ให้ฟรี อาวุธเพื่อกดขี่ประชาชน

ข้อแม้มีเพียงให้กีดกันมุสลิมหัวรุนแรง ไม่ให้ก่อหวอด ทั้งในประเทศมุสลิมเอง เพื่อจะไม่ลามออกไป

ถึงโลกตะวันออก

--ของไทยมีสมัยเดียว(หรือสามสมัยฯ ติดต่อกัน?) คือ สฤษดิ์-ถนอม-ประพาส แต่รวมแล้วก็ไม่ถึง 30 ปี

เพราะนักศึกษาฯ และเหตุการณ์เหมือนอียิปต์ตอนนี้มาก แต่ผลสุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ เพราะกลลวงของนายพลคนเจนสังเวียน หาคำตอบกันเอาเองนะครับ และเรื่องสามนายพล ก็ผ่านมาใกล้จะ 40 ปีแล้ว

3)เรื่องแตกแยกทางความคิด ในอียิปต์และฯลฯ ก่อนหน้าวันที่ 24 มกราคม 2554 ไม่มีความแตกแยก

เพราะไม่มีใคร ส า ม า ร ถ แสดงความคิดเห็นได้โดยไม่โดนจับกุมและหายสาบสูญไป

(ทีวี อัลจาเซรา ทำสคริ๊ปรายงาน เรื่องการทำทารุณกรรมต่อนักโทษการเมืองเมื่อปลายปี 2553)

--ประเทศไทยสามารถจาบจ้วงราชวง"ได้"(ทั้งๆที่ผิดกฏหมาย) คำว่า"ได้" หมายถึงไม่มีผู้รักษากฏหมายจัดการอย่างจริงจัง การตำหนินายกฯ การตำหนิอดีตนายกฯ ทำได้โดยเสรี แม้ข้อมูลที่มี ที่นำมาโจมตีด่าทอ

จะเป็นเท็จก็มีคนเห็นด้วย คนที่เห็นด้วยก็รู้ว่ามันเป็นเท็จ

แต่ส่วนมาก ออกมาในรูปของการเยาะเย้ยถากถาง มากกว่าจะได้ประโยชน์ในกา่รนำไปแก้ไขปรับปรุง

ตัวนายกฯให้ดีขึ้น

สำหรับผม

บ่อยครั้งที่อ่านคำถาม คำตอบลูกสมุนทักษิณ จะบิดเบือนแก้ตัวแทนเจ้านาย

อดใจไว้ไม่ได้ก็ออกมาตอบโต้และบา่งครั้งก็สกปรกกว่้าที่พวกเขาทำกัน

อยากเห็นแนวทางแก้ไขการเมืองไทย การบีบบังคับให้สส.ทำตามกรอบและเงื่อนไขในอนาคต

แต่ไม่ใช่สนับสนุนให้เกิดความวุ่นวาย ดึงเรื่้องโย้เย้กลายว่าเป็นความถูกต้อง แบบที่เราเห็นอยู่

มาสร้างความเดือดร้อนให้คนไทยกลุ่มอื่น ที่เขามิได้สนับสนุนใครเลย พาลหาเรื่อง เพราะนึกแบบโบราณว่า

การข่มขู่ให้เกิดความกลัว จะทำให้คนยอมมาเป็นพวกด้วย จึงไม่น่าแปลกใจ ที่ฝ่ายต่อต้านมีมากขึ้น

และมาจากผู้เสียหายทางเศรษฐกิจ ทางการงาน มากกว่าจากคนที่สนใจทางการเมือง

.

ผมไม่คิดว่า การแตกแยกทางความคิดแบบที่เรามีอยู่นี้จะทำให้ไทย ถึงกับเป็นรัฐล้มเหลว

แต่ความยากจนในระดับล่าง มีเพิ่มมากขึ้นแน่นอน จากการใช้จ่ายเกินตัว

จากความมั่นใจในการลงทุนทั้งในประเทศเองและจากต่างประเทศจะลดน้อยลง

คนมันทะเลาะกัน ใครจะมีแรงทำงาน ไม่ว่าฝ่ายไหน

และฝ่ายไหนมันก่อเรื่อง ก็แล้วแต่มุมมองอีกใช่ไหมครับ?

พูดออกมาจะมีประโยชน์อะไร มีคนไม่เห็นด้วย และเห็นด้วย

แต่ฝ่ายไหนมากกว่า จะเอาอะไรมาวัด

แล้วฝ่ายมากกว่า เป็นฝ่ายถูกต้องกว่าหรือเปล่า?

ดูกาลิเลโอ ดูเคปเลอร์ ดูแวเนอร์ วอน บราวน์ ดูฮิตเล่อร์ ดูสตาลิน ดูกอร์บาชอฟ สมัยรุ่งเรืองชื่อเสียงและอำนาจ

แล้วมาดูสมัยนี้ บลา..บลา..บลา..

ขอบคุณครับ

เอาตั้งแต่เริ่มปฏิสนธิเลยนะคะ..ความเชื่อเป็นบ่วงโซ่ที่สามารถถ่ายทอดกันได้ทางบรรพบุรุษ เรื่องการจะมองอะไรในด้านแยกแยะเป็นสิ่งที่ถูกเอามือปิดตาตั้งแต่เกิดก็มีส่วนหนึ่งที่ทำให้การเมืองล้มเหลวได้เช่นกัน มันมาจากตัวบุคคลเป็นตัวขับเคลื่อนในเรื่องแนวทางความคิด ความเหลื่อมล้ำ ปัจเจกบุคคลส่วนตัวสูง วิสัยทัศน์ของประชาชน และการคอรัปชั่น หากเราสามารถเปลี่ยนวิสัยทัศน์ของประชาชนได้ รัฐก็อาจสามารถบริหารโดยมีกฏหมายที่เข้มแข็งไว้ปกครองคนในชาติได้ บุคคลคะ เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุด เป็นกลไกสำคัญที่ชี้ขาดความล้มเหลวของรัฐได้.......

ปัจจัยสำคัญของรัฐ คือผืนแผ่นดิน และประชาชน

ผืนแผ่นดิน เคยถล่มประเทศà¸��าแล้ว แต่ไม่บ่อยเท่าประชาชน

หนึ่งได้ผู้นำที่ที่ไม่ดีมาปกครองบ้านเมือง สองผลประโยชน์ของนักการเมืองและการคอรัปชั่น สามกระบวนการยุติธรรม สี่การศึกษาของประชาชน

กฏหมายใช้บังคับกับประชาชนทุกคนไม่ได้ ความเหลื่อมล้ำ ความไม่ยุติธรรม

ตอบสั้นๆ เพราะคณะทีมเวิร์ค (คณะรัฐมนตรี) เหมือนกีฬาที่ต้องเล่นเป็นทีมต้องสามัคคีเพื่อทีม....เราจะไม่เคยได้ยินคำว่า "รัฐสำเร็จ" คำว่ารัฐล้มเหลว จะคุ้นมากกว่า ทีมเวิร์คมีหลายหน้าที่เหมือนหลายกระทรวง ถ้าจุดไหนบอดหมายถึงความล้มเหลวของจุดนั้นหรือกระทรวงนั้นๆ....ยากค่ะสำหรับคำว่า "รัฐสำเร็จ"

คิดว่ารัฐ ก็เหมือนองค์กร และเหมือนคนทั่วไป

ถ้าไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไปได้

คือมุ่งที่จะคิดแบบเดิมทำแบบเดิม ทั้งที่โลกเปลี่ยนแปลงไปทุกวัน

ก็ย่อมล้มเหลวได้ทั้งนั้นค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคน องค์กร หรือรัฐ

ขอตอบตามความเข้าใจนะครับ

1.ไม่สามารถปกป้องอธิปไตย ของชาติไว้ได้

2.ไม่สามารถจัดสรรค์สิ่งต่างๆ ให้กับประชาชนได้อย่างเท่าเทียม

เพื่อลดความเหลื่อมล้ำลงได้...และ

3.ไม่สามารถจัดการกับปัญหา คอร์รับชั่น หรือทำให้การคอร์รับชั่น เบาบางลงได้...

แต่ทุกๆสิ่งย่อมมีองค์ประกอบ ที่หลากหลายครับ

ไม่ใช่แค่เหตุปัจจัยเดียว อย่าดูที่ปลายเหตุ ต้องแสวงหาต้นเหตุให้เจอ

และค่อยๆแก้ไขไปทีละเปลาะ หรือพูดง่ายๆ เกาให้ถูกที่คันครับ...

สั้นๆ ง่ายๆ ตามแนวพระราชดำรัส

" ใครมีหน้าที่ทำอะไร ก็ทำให้ดีที่สุด"

ทหาร มีหน้าที่ปกป้องประเทศ ใช่มั้ย???

รัฐบาลมีหน้าที่ดูแลทุกข์สุขประชาชน แล้วทำอะไรบ้างล่ะ??????

ไม่ใช่ ขยิบตาให้พวกพ้องตนเองสุขสบาย

ประชาชน มีหน้าที่ทำมาหากิน เสียภาษี และรักผืนแผ่นดินเกิดเท่าชีวิต

แผ่นดินที่ให้เราเกิด ให้เราทำมาหากิน และเป็นผืนดินที่ให้ลมหายใจสุดท้าย

หากทำได้เท่านี้ ประเทศนี้คงน่าอยู่กว่านี้นะ