พ่อแม่ยอมรับได้ไหมถ้าลูกเป็นแอลดี?

เข้ามาให้ความรู้เพิ่มเติมเพราะเราเป็นโรคนี้อยู่ โรคนี้ไม่ใช่รักษาไม่ได้แต่มันจะมีเทคนิคเฉพาะตัวในการเรียนรู้จดจำ แล้วแต่ละคนก็ไม่ใช่จะบกพร่องทั้งหมดตามที่กล่าวมาแต่ส่วนมากจะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วก็จะไปเก่งออกอย่างหนึ่ง อาการมันก็จะไม่ค่อยแสดงให้เห็นเด่นชัด เท่าที่จำได้ตอนเด็ก ๆ เขียนหนังสือตัว ก จะกลับหัวแต่ไม่เข้าใจว่าเพราะเรามีความบกพร่องอย่างตัว b ก็จะสับสนว่ามันหันด้านไหน ง่าย ๆ เวลาเข้าแถวบอก ซ้ายหันขวาหันก็ไม่ถูก แต่ตอนนั้นเข้าใจว่าเราเป็นคนถนัดซ้ายก็เลยไม่เหมือนชาวบ้านเขา ทำให้สับสน เราก็มาคิดเองเวลาเขาสั่งจะต้องคิดอย่างเดียวว่าเราถนัดซ้าย มันก็ช่วยได้ แล้วก็เลขในใจอย่าได้คิดเลยว่าจะตอบได้ เขียนผิดประจำก็คิดว่าเพราะใจลอย แต่ก็มาเจอหลักในการคิดเองตลอดเป็นคนที่โชคดีชอบสงสัยแล้วแก้ไขตัวเอง ตั้งแต่เด็กเรียนได้ที่ 1-2 ตลอดอยากจะบอกตอนเข้ามหาวิทยาลัยที่เขาสอบแข่งกันเราก็ไม่เคยอ่านหนังสือสอบก็สอบติด แต่ทั้งนี้เรามีหลักในการจำของเราเอง

จริง ๆ เขาจะมีวิธีการฝึกของแต่ละคนที่มีความบกพร่องประเภทต่าง ๆ ของเราเป็นความบกพร่องเรื่องตัวเลข จะต้องระวังตัวอยู่ตลอดแล้วจะบอกคน��อบข้างว่าเรามีปัญหากับตัวเลขนะ ยกตัวอย่างบอกเบอร์โทร เราบอกครบทุกตัวนะแต่อาจสลับตำแหน่งซักหลัก ถ้ามีใครมาบอกให้เราจำตัวเลขบอกตรง ๆ ถ้าไม่จดก็จำไม่ได้ แต่เรามีวิธีการคือจะจำแบบเป็นแผนภาพในสมอง อันนี้คิดเอง อย่างเด็ก ๆ บวกเลข 10 ในใจไม่ได้ ตอนหลังเล่นไพ่ผสมสิบแล้วสังเกตุเห็นเวลาบวกเลขก็จะมีภาพนั้นเข้ามาให้หัวก็เลยใช้วิธีนั้นเป็นการแก้ไขข้อบกพร่องเรา ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่ แต่ก็พยายามระวังตัว ถึงเราจะบกพร่องด้านตัวเลข แต่ก็มีส่วนชดเชยด้านภาษามาแทน

ซึ่งโรคนี้สอนด้วยความเข้าใจไม่ได้แต่ต้องสอนโดยให้หลักในการจำไป อย่างเราเรื่องบวกเลขก็ไปจำหน้าไพ่ที่ 1 คู่กับ 9 , 2 คู่กับ 8 ประมาณนี้ ทุกวันนี้เวลาคิดเกี่ยวกับตัวเลขก็จะมีภาพอยู่ในหัวสมองก่อน

คิดว่า คงจะไม่มีพ่อแม่คนไหนหรอกนะคะ ที่ไม่ยอมรับความบกพร่องของลูกตัวเอง ในเมื่อทำให้เขาเกิดมาแล้ว ก็ต้องยอมรับให้ได้ ไม่ว่าลูกที่เกิดมาจะเป็นอย่างไร ส่วนครูก็เช่นกันค่ะ ถ้ายังมีจิตสำนึกของการเป็นครูอยู่แล้วล่ะก็ ต้องมีความอดทนต่อเด็กประเภทนี้ให้มากเป็นพิเศษ ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นครูโดยแท้จริงค่ะ

ฉันยอมรับได้ค่ะ และฉันจะขอบคุณคุณครูที่บอกฉันเรื่องนี้ ฉันจะหาทางแก้ไขหรือพัฒนาลูกให้อยู่ในสังคมได้อย่างปกติสุขตามแบบฉบับที่เขาเป็นค่ะ

ส่วนตัวก็มีลูกที่เป็นอย่างนี้อย่างอ่อน

เหนื่อยมากแà¸��ะต้องให้เวลากับลูกคนนี้อย่างมาก

ฝึกให้เค้าเป็นไปตามสติปัญญาเหมือนเด็กทั่วไป

ตอนนี้ต้องย้ายไปเรียนอนุบาลที่ไม่เน้น

เรื่องการเรียน

เราให้เน้นไปด้านการเรียนรู้ทั่วไป

แต่ก็ต้องสู้คับ

พ่อแม่ยอมรับได้ทุกอย่างครับ

ส่วนตัวรับได้คะ ถ้าทราบข้อบกพร่องของลูกตัวเองคะ แต่ส่วนใหญ่ พ่อแม่บางคนไม่ยอมรับและมักตำหนิ หาว่าคุณครูรังเกลียดลูกเขาคะ ปัญหานี้เป็นปัญหาใหญ่คะ ที่ครูและผู้ปกครองต้องช่วยเหลือกัน เพื่อให้เด็กได้มีการพัฒนาไปในทางที่ดีและถูกต้องคะ หวังว่าคุณลิลลี่ได้พัฒนาเด็กที่บกพร่องการทางเรียนรู้ได้นะค่ะ

เท่าที่เห็นเขาก็รักแล้วก็ดูแลกันได้นี่

ได้ไม่ได้,/ก็ต้องยอมรับครับ แม้แต่ครูก็เช่นกัน,,ต้องทำความเข้าใจกับมันในสิ่งเกิดแล่ะเป็นอยู่