คุณคิดเห็นอย่างไร กับสถานการณ์อย่างนี้ ถ้าคุณเป็นฉัน คุณจะเลือกทำอย่างไร?

ดิฉันว่า เหตุผลที่ทำให้คุณตัดสินใจ น่าจะเป็นเรื่องของการเห็น(หรือไม่เห็น)คุณค่าของความตั้งใจและทุ่มเท มากกว่า

เมื่อการแสดงออกของผู้บริหารต่อพนักงานที่นั่น มิได้บ่งบอกถึงการเห็นคุณค่าของความต้ั้งใจทุ่มเท ก็แปลง่าย ๆ ว่า ที่นั้น ให้ความสำคัญกับสิ่งอื่น เช่น ใครเป็นคนของใคร

ซึ่งนั่น มิใช่สิ่งแวดล้อมของการทำงานที่ดี ที่ให้กำลังใจกับคนตั้งใจทำงาน

ปัดความรู้สึกผิดออกไปไกล ๆ ค่ะ ทุ���ครั้งที่ความรู้สึกนี้ผุดขึ้นมา ให้เป็นเครื่องเตือนสติ ให้คุณปัดมันออกไป

เหมือนคุณคอยปัดแมลงวันที่บินมาตอมชามก๋วยเตี๋ยวมื้อกลางวันของคุณนั่นแหละ

ความรู้สึกนั้น คงเป็นความรู้สึกหวั่นวิตก ในช่วงการเปลี่ยนแปลงของชีวิต

คุณทำอะไรผิดคะ

นึกทบทวนดูเอา

(และเมื่อคุณเห็นว่าอะไรผิดไปแล้ว สิ่งที่คุณจะทำได้ดีที่สุด ก็ไม่ใช่การมานั่งรู้สึกแย่กับตัวเองอยู่ดี

แต่คุณจะเรียนรู้ต้นเหตุและปรับปรุง ไม่ให้มันผิดอีก ก็แค่นั้น)

อดีต ผ่านไปแล้วค่ะ อย่างไร ก็ไม่กลับมาอีก

เรื่องดีดี ก็ให้เป็นกำลังใจไว้วันหน้า

เรื่องไม่ดี ก็เหมือนเป็นขั้นบันได ให้เราเหยียบก้าว เพื่อความเข้มแข็ง"ขึ้น" มั่นคง"ขึ้น" ในชีวิตเรา

ส่วนเรื่องที่คนที่นั่น จะต่อว่าคุณ นั่นก็เป็นความคิดเห็นและเป็นปากของเขา

ว่าไปจนเมื่อยปาก เค้าก็หยุด

แล้วความจริงก็จะปรากฏว่า ในตอนนี้ ที่นั่น คนที่ตั้งใจทุ่มเทในการทำงาน ได้ลดน้อยลงไปหนึ่งคน

คนที่มีคุณค่า เมื่อจากไป มีแต่ทำให้คนที่อยู่เค้าคิดถึงค่ะ

แล้วดิฉันก็เชื่อมั่นว่า คนที่มีความคิด ที่นั่น เค้าต้องคิดถึงคุณ

คุณคิดและตัดสินใจถูกแล้วครับแล้วอย่าหันหลังกลับไปเพื่อมองว่าคุณพลาดไปหรือเปล่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับทุกคนอย่างน้อยก็ผมหนึ่งแหละที่เคยเป็นแบบคุณจวบจนวันนี้ผมไม่เคยเสียใจด้วยซ้ำคุณเป็นตัวของคุณเองดีที่สุดครับอย่าสะดุดเพราะความไม่มั่นใจตัวเองโอกาสมีให้ไขว่คว้าอดีตมีให้เป็นบทเรียนขอให้ยืนหยัดและเคารพการตัดสินใจของตัวเองและคุณจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆครับ

ผมก็เคยอยู่ในสภาวะอย่างคุณ

แต่เจ้าของบริษัทเขาไม่ได้คิดอะไรมากมาย

เขาต้องการเพียงผลกำไร

ทั้งสองคู่แข่ง บางทีก็เป็นคู่แข่ง บางทีก็ร่วมมือกัน

หากเราจะจงรักภักดี กับอะไร สิ่งนั้น ก็น่าจะต้องมีค่าคู่ควรด้วย

ตอนนี้ทั้งสองกิจการที่ผมออกมา ร่วมหุ้นกันอยู่ในตลาดหลักทรัพย์

ผมเองก็วนเวียนไปไปมาๆ ทั้งกับทั้งสองเจ้านาย

รวมทั้งคู่แข่งของเขาอีกหลายรายด้วย

ก็เห็นเขาชื่นมื่นกันดี ไม่ได้มีใครมี อคติ อ ะไรกับผม

หรือเราอาจไม่ใช่ตัวแปรสลักสำคัญอะไรไปทุกเรื่องก็ได้

อย่าคิดมาก ทำธุรกิจ ต่างฝ่ายก็ต่างตอบแทนแลกผลประโยชน์กัน

เมื่อทุกคนมีรายได้ ทุกคนมีความสุข ก็ดีแล้วครับ

การอยู่กับสิ่งที่ไม่เป็นจริงสักที ..ต้องมีสักวันที่รู้สึกอย่างคุณนะคะ

ให้โอกาสตัวเองไม่ผิดค่ะ แม้แต่ฉันก็รู้สึกยินดีด้วยที่คุณพบทางออกค่ะ

สู้ให้เต็มที่กับการแข่งขัน ..

อย่ายอมเพียงเพราะเกรงใจบริษัทเก่าผู้รู้ค่าของคุณ แต่เหนียวหนืดเหลือเกิน

ฉันอยากรู้นอกเรื่องนิดหน่อยค่ะ คือ คุณเคยถามหัวหน้าหรือเปล่าว่า มีเหตุผล

อะไรที่คุณไม่ได้รับการปรับตำแหน่ง หากได้ทราบเหตุผล อาจจะมีประโยชน์

ในอนาคตแต่ไม่ได้หมายความว่า จะอยู่บริษัทเดิม

ฉันอ่านรายละเอียดแล้ว ขอให้คุณละวางความกลัวเสียเพื่อน ทุกคนทำตามหน้าที่ของเขา

เราก็ทำตามหน้าที่ของเรา เมื่อเวลาผ่านไปหากความดีที่เราเคยมีต่อกันยังส่งผลความระลึก

ถึงในเวลาต่อๆไปเมื่อสถานการณ์คลี่คลายแล้วก็จะดีขึ้นเอง

หากคุณกลัวในเวลานี้ ความกลัวก็ไม่ได้ทำให้คุณอยู่ต่อไปอย่างสงบ คุณก็เป็นแค่คนที่เคย

คิดตีจาก แน่นอนความน่าเชื่อถือในตัวคุณอาจติดลบค่ะ

ยินดีด้วยครับ ที่ได้งานใหม่ค่าตอบแทนดีกว่าเดิม

อย่ารู้สึกผิดเลย เป็นเรื่องธรรมดาของปุถุชนคนทั้งโลก ผมขอให้กำลังใจ ตัดสินใจถูกแล้ว ถ้าเป็นผมก็จะไปในที่ที่ดีกว่า

ขอให้ก้าวหน้าในงานใหม่นะครับ

1 - 5 ปีแรกไฟแรง

5 - 10 ปีอยากก้าวหน้า เงินเดือนสูงๆ

10 - 20 อยู่อยู่นานๆอย่าให้โดนไล่ออก

20 ปีขึันไปต้องทำร้านกาแฟเก็บเงิน 30 - 40 บาทไปวันๆ

ลองไปคิดดูนะครับ

ไปเถอะค่ะ คนเราไม่ได้ทำผิดกับที่เก่าอะไรนี่คะ หัวหน้าคุณก็น่าจะรู้แก่ใจดี จะไปต่อว่าเขากลับก็ไม่ได้ เพราะว่าไม่พึงกระทำ แต่ถ้ามีหัวหน้าที่มีตำแหน่งสูงกว่าหัวหน้าคนนั้น ก็น่าจะไปชี้แจงเหตุผลจริงๆที่ไป เขาจะได้เข้าใจเรา การแข่งขันทางธุรก��จ มันเป็นเรื่องปกติ ไม่ได้ทำอะไรที่กลั่นแกล้งกัน จะไปกลัวอะไร คนเราต้องเปลี่ยนที่ทำงานที่คิดว่าเหมาะกับตัวเอง และเพื่อความก้าวหน้าโตขึ้นไปเรื่อยๆ มันเป็นเรื่องปกติ ใครจะว่าอะไรก็มีแต่คนคิดอคติเข้าข้างตัวเขาเองนั่นแหละ ไม่ต้องสนใจค่ะ ดูผลงานของเราที่ทำเอาไว้ ถ้าเราไม่ได้บกพร่องอะไร ก็ไม่ต้องไปกลัว

อยู่ที่เดิมแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นมา ที่ใหม่ค่าตอบแทนดีกว่าก็ไปเถอะค่ะเพื่ออนาคตของเราเองนะคะ ที่เก่าเราทำงานให้เขาอย่างดีที่สุดแล้วไม่มีอะไรติดค้างกัน คุณไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกค่ะ คุณทำดีที่สุดแล้วค่ะ ชีวิตของเราต้องก้าวไปข้างหน้านะคะไม่สามารถอยู่กับที่ได้ขอให้คุณไปทำงานที่ใหม่อย่างสบายใจเพื่ออนาคต และความก้าวหน้าของตัวคุณเอง อย่าคิดมากเลยค่ะ คุณทำถูกแล้วล่ะค่ะ

แสดงความสามารถให้เต็มที่ เราเป็นเพียงเพชรเม็ดหนึ่งที่จมอยู่ใต้โคนตม

ถ้าไม่มีคนเห็นถึงคุณค่า ที่คิดจะนำเพชรเม็ดนี้ขึ้นมาขัดสีให้เกิดแสงประกาย

วับวาบเพื่อสะท้อนแก่สายตาผู้คน จงเปลี่ยนผู้ครอบครองเพชรงามที่จมอยู่

นานนับ 7 ปี เปลี่ยนไปให้ผู้ดูแลคนใหม่ที่พร้อมจะขัดเกลาให้แสงเพชร

ได้สะท้อนแก่สายตาผู้คนอีกมากมายที่กำลังรอเราอยู่ในวันข้างหน้า

ถ้ายังมีไฟ...พร้อมที่จะแสดงฝีมือ และ ความสามารถ จงแสดงความงาม

ของเพชรเม็ดนี้ ด้วยความโดดเด่นในตัวของมัน เพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนรู้ว่า

ฉันยังเป็นเพชรที่ยังพร้อมเปล่งแสงแวววับอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าวันนี้หรือวันหน้า

เพชร ก็ยังเป็น เพชร ให้ก้าวหน้าไปพร้อม ๆ กับ บริษัทที่รู้จักคุณค่าดีกว่า.

จะจมปรักอยู่กับคนที่ไม่เห็นคุณค่าในตัวเรา

หลานสาวใช้ประสบการณ์จากการต่อยอดบริษัทหนึ่งไปยังอีกบริษัทหนึ่ง

ในช่วงอายุงานที่พอประมาณ โดยการเพิ่มมูลค่าให้กับตัวเอง ตามการก้าว

กระโดดหลายขั้นบันไดที่ต่างบริษัท เขากลับมองเห็นว่า การก้าวกระโดดกลับ

มีโอกาสทำงานโชว์ฝีมือได้ดีกว่าที่จะรอไต่เต้าตามโอกาสที่มีไม่มากนักกับ

บริษัทเดิม ๆ ซึ่งล้วนแต่เป็นเด็กในสายงานของเฉพาะตัวบุคคลผู้บริหาร

เพื่ออนาคตที่ดี เพื่อความก้าวหน้า และเพื่อชดเชยให้ตัวเองที่ทุ่มเทมาตลอดแต่เขาไม่เห็นความดี

ถ้าพิจารณาดูแล้ว ทีทำงานใหม่ มั่นคงกว่า ก้าวหน้ากว่า และที่สำคัญ สบายใจกว่า ก็ไปเถอะค่ะ

เรามาทำงาน ไม่ได้มาทำบุญ