การก่อคดีอุชกรรของเยาวชน?

ผมขอเกริ่นนำสักนิดก่อนตอบ สมัยผมเรียนประถมอยู่ต่างจัง

หวัด เป็นชนบทครับ หลังจากเลืกเรียนในแต่ละวัน ช่วงเย็นผมและเพื่อนๆจะรวมตัวกันเล่นฟุตบอลเพราะสนาม

ใหญ่โตแม้จะไม่มีหญ้ารองพื้นเลยสักต้นแต่พวกเรา

ก็มีความสุข ไม่มีใครสนใจยาเสพติดใดๆ หลังจากผมเรียนจบ ก็ไปศึกษาต่อและทำงานแค่เพียงไม่กี่ปี

ผมกลับมาเยี่ยมบ้านเกิด ผมเห็นเด็กตัวเล็กๆวัยประถมมั่วสุม

กันเสพยาเสพตืด สนามฟุตบอล ลานกีฬาหายไป ถูกแทนที่

ด้วยอาคารหลังใหม่ หลังเลืกเรียนไม่มีกืจกรรม

สันทนาการใดๆเงียบเหมือนป่าช้า เด็กๆมีเวลาว่างมากเกินไป

เกิดการมั่วสุม ผนวกกับแหล่งอบายมุกเกืดขี้นมากมาย ผู้ปกครองไม่สามารถดูแลได้ทั่วถึง

อาชญากรรมเกิดขี้นมากมาย ยาบ้าหาซื้อได้ง่ายกว่ายาพารา

ที่ผมเกรื่นมาทั้งหมดคล้ายว่าไม่ตรงประเด็นที่ท่านถาม ซึ่ง

แท้จริงแล้วผมอยากจะบอกว่าไม่ว่าจะเพิ่มความเข้มข้นในกฎหมายใดๆที่จะคอยกำหราบอาชญากรตัวน้อยๆที่บางคนยังไม่

สิ้นกลิ่นน้ำนม มันเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ฆ่าไปก็ตาย

เปล่า ตราบใดที่ผู้ใหญ่ของบ้านเมืองมีวืสัยทัศน์อย่างที่เป็น

อยู่..อาชญากรตัวน้อยๆรุ่นต่อๆไปก็คงอยู่..ชั่วนิรันดร์

พรบ. พิจารณาคดีเด้ก และเยาวชน มีเจตนารมณ์หลัก ในการให้ความคุ้มครอง

แก่เด้ก และเยาวชน ที่อาจจะกระทำความผิด โดยพลาดพลั้ง เป้นครั้งแรก หรือ

พิจารณาถึงสาเหตุ ของการกระทำความผิด ต่างจากการลงโทษผุ้ใหย่ทั่วไป

เช่น ต้องมีลักษณะขององค์คณะ ผุ้พิพากษา ที่เป้นผู้หญิงด้วยอย่างน้อย 1 ใน 3

ประเด็นสำคัญ ในการทำคำพิำพากษาแต่ละครั้ง จะมุ่งไปที่การเยียวยาจิตใจเด็ก

และเยาวชน ด้วยวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อให้กลับกลายเป้น ผู้ใหญ่ที่ดีในสังคม

กรณีกระทำความผิดซ้ำๆ หลา่ยครั้ง หลายครา ต้องมองไปที่สิ่งแวดล้อมของเด้กก่อน

กรณีอย่างนี้ ศาล มักจะมีคำสั่้ง ให้ย้ายที่อยู่ของเด้ก หรือเยาวนนั้น ให้ไปอยู่กับ

ผู้พิทักษ์ หรือ ผู้ปกครอง ฝ่ายพ่อ หรือ ฝ่ายแม่ ที่ไม่ใช่การกลับไปสู่สิ่งแวดล้อมเดิม ๆ

ลองหาอ่านตัวบทกฏหมาย และวิธีพิจารณาความอาญา เกี่ยวกับคดีเด็ก ได้ไม่ยาก ครับ

ที่ยุ่งยาก และไม่เคยมีสถาบันทางศาล ของประเทศไหน เตบทำมาก่อน

คือ การจัดตั้ง องค์คณะผู้พากษา ทำหน้าที่พูดจา ไกล่เกลี่ย ให้คู่รัก ที่ตัดสินใจ แยกทางกัน

ให้ยุติ การตัดสินใจในลักษณะดังกล่าว แล้วกลับมารักกันเหมือนเดิม

เกิดขึ้นทุกยุค ทุกสมัย จะให้มีมาตราการดูแลคงยาก เพราะทุกวันนี้ผู้ใหญ่ในสังคมก็ยังตีกันเอง ให้โตเป็นผู้ใหญ่แล้วหันกลับมาดูคงคิดได้ ถ้ามีชีวิตรอดกลับไปดูนะ ก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไป หึ หึ

ขอโทษ นะครับ คุณตั้งคำถาม เหมือน คุณไม่เคยเป็น วัยรุ่น

แม้ว่า ตอนคุณเป็น วัยรุ่น อาจจะเป็น เด็กดี อยู่ใน โอวาท ก็เถอะ แต่สังคมวัยรุ่น เคยฟัง คนสูงอายุ แค่ไหน

แถมสังคม ปัจจุบัน ห้อมล้อม ด้วยสิ่ง ยั่วยุ ที่ผู้ใหญ่สร้างขึ้น บางอย่าง บอกว่า ผู้ปกครอง ควรให้คำแนะนำ

( แล้ว กรู จะมีเวลาเฝ้า แมร่ง เพื่ออธิบายได้ ตลอดเวลา หรือไง)

การแก้ปัญหาที่ ปลายเหตุ โดยการพยายามออก กฏหมาย กฎระเบียบ โน่นนี่ จีปาถะ จนจำไม่ได้ว่า มี กฎหมาย อะไรบ้าง ก็จะเป็น เหยื่อ ให้กับ จนท. ผู้อ้างตัวว่า เป็นผู้รักษา และ ปฏิบัติตาม กฎหมาย ถ้าเป็น คนดี ก็ดีไป

ถ้าหวัง ปà��£à¸°à¸ªà¸‡à¸„์ ส่วนตัว ก็ไม่รู้ว่ ผู้ถูกต้องประสงค์ จะต้องเสียอะไรบ้าง

การจัดการ จริงๆ เป็นการแก้ปัญหา สังคม ที่ทุกฝ่าย ต้องช่วยกัน สร้างคนรุ่นใหม่ กำราบรุ่นเก่า แต่มันก็เหมือนเป็น จินตนาการ เพ้อฝัน

เราพยายามบอกว่า เราเป็น เมืองพุทธ ไทยรักสงบ (แต่รบไม่ขลาด) แต่ เด็กรุ่นใหม่ เข้าวัด น้อยลง วิชาทาง ศาสนา การปฏิบัติ น้อยลง มัวสนใจแต่ ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ และการสร้างสมอง

แต่ลืม สร้างวินัย การเคารพผู้อื่น หรือ สิทธิของผู้อื่น และทั้งหมด ก็พวก ผู้ใหญ่ ทั้งหลาย ตอนนีแหละ

ไม่พอใจ กรู ก็ยกพวก ไปล้อม ไปปิด ไปกระทืบ บางทีก็ ยุ ให้เด็กๆทำ เพราะตัวเองไม่มีแรง

พอเด็ก ทำ ก็บอกว่า เด็กก้าวร้าว เด็กไม่ดี ต้องมี กฎหมาย ต้องมี โน่นนี่ มาจัดการ

สังคม ยิ่งห่างวัด มากเท่าใด จิตใจ มนุษย์ ย่อมเพิ่มความเลวทราม เสมอ

อย่า โทษ เด็ก เพราะ พวกผู้ใหญ่ ในสังคม ทั้งหลาย นั่นแหละ ตัวดี

มี ตัวอย่าง เห็นอยู่ ทุกวัน ทุกสื่อ ตลอด เช้า เที่ยง เย็น ดึก บางแห่ง มีมัน ทุกชั่วโมง