จดหมายถึงแม่ พี่พี่ช่วยกันสอนผมหน่อย?

จริงๆ ถึงแม่คนไหนไม่แสดงออกว่ารักลูก แต่พอได้จดหมายจริงๆก็คงดีใจเป็นที่สุดละค่ะ

ขอเชียร์ว่าให้เขียนค่ะ นึกถึงไอเดียจากเรื่อง 4 แผ่นดิน

ที่ลูกชายคนเล็กของแม่พลอยเขียนจดหมายมาหา(ตอนไปเรียน)

เล่าว่าตอนนี้กินอยู่อย่างไร คนที่มหาลัยกับที่บ้านต่างกันอย่างไร

เขาคิดเรื่องอะไร เขาอ่านอะไร เขามีธรรมเนียมปฎิบัติอย่างไรบ้าง

ประเด็นของประเด็น เพราะคนไกลเขาอยากรู้ว่าคุณใช้ชีวิตอยู่อย่างไร

แวดล้อมด้วยคนแบบไหน รู้สึกแบบไหน นิสัยเปลี่ยนไปแล้วด้วยอะไรอ่ะคะ

เท่าที่อ่านตอนนี้มีใจความแล้ว แต่รู้สึกว่ายังขาดรายละเอียดอีก

ลองสังเกตชีวิตประจำวันเพิ่มเติมให้มากขึ้นก็จะเขียนได้ออกเองค่ะ

เช่น คนที่บ้านเรานั้นรู้จักกันแทบทุกคน พอมาอยู่ที่หอพักถึงห้องจะติดๆกัน

แต่ก็แทบไม่สบตากันเลย ต่างคนต่างอยู่ บางห้องไม่เคยเห็นหน้าด้วยซ้ำ

ได้ยินอีกทีก็ตอนปิดประตูเสียงดังแล้ว พอเป็นแบบนี้แล้วคุณรู้สึกช���บหรือไม่ชอบ

เหงาหรือว่าเป็นส่วนตัวดีก็บอกให้ท่านทราบได้ค่ะ เป็นต้น

หรือถ้าคุณคิดถึงแม่ ก็อธิบายหน่อยว่าคิดถึงเรื่องอะไรบ้าง

สมมติเวลาอยู่บ้านมีแม่ทำกับข้าวให้กิน ถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้าง

มาอยู่ที่นี่ได้กินของที่อยากกินก็จริง แต่ก็ยังคิดถึงฝืมือแม่เสมอ เป็นต้น

อยากเขียนอะไรเขียนไป อยากเล่าอยากถามอะไรก้เล่าก็ถามไปค่ะ ถึงจะเป็นเรื่องที่รู้อยู่แล้วว่าแม่จะตอบว่ายังไงก็ถามไปเหอะ ถึงแม่จะบอกว่าไม่ต้องคิดถึงนักหรอก แต่คำที่ลูกบอกว่าคิดถึงน่ะมันฟังแล้วชุ่มหัวใจคนเป็นแม่ค่ะ ถึงถามว่าสบายดีไหม แล้วแม่จะตอบว่าสบายดีทุกครั้ง แต่การถามมันทำให้ท่านมีความสุขที่รู้ว่าเราใส่ใจ เรื่องที่เล่าให้แม่ฟังไม่จำเป็นต้องเป้นวีรกรรมใหญ่โตสร้างกรุงโรมกรุงเทพอะไร แค่เรื่องง่าย ๆ เล็ก ๆ แบบวันนี้กินข้าวแกง รสชาติเป็นไง เหมือนที่แม่ทำมั้ย วันนี้ลำปางหนาวมาก กรุงเทพหนาวมั้ย แม่หนาวรึเปล่า

แค่คุณส่งจดหมายไปตอกบัตรว่าคุณยังอยู่ดี แค่นี้คุณแม่ก็ดีใจแล้วค่ะ

ความจริงการสื่อสารที่ดี ไม่จำเป็นต้à¸��งทำด้วยภาษาเสมอไป(พูดทางโทรศัพท์ เขียนทางจดหมาย)

ที่ทำงาน โต๊ะทำงาน เพื่อนร่วมงาน ที่ที่ไปท่องเที่ยว แม้แต่ที่พัก บ้าน ที่นอน ที่นั่งเล่น โต๊ะทานข้าว ฯลฯ รูปถ่าย ข้อความด้านหลัง..

แม่..จะรู้สึกว่า เรา..อยู่ใกล้ๆนี่เอง(ร้อยคำ พันคำ หมื่นๆคำ กับรูปอาจเพียงแค่หนึ่งเดียว ความเข้าใจมันต่างกันเยอะ อยู่ที่ความรู้สึกของผู้รับต่างหาก)

เวลาเป็นธรรมชาติที่รีไซเคิลไม่ได้

ธรรมชาติก็เช่นพ่อแม่ของเรา อย่ารอตอบแทนคุณเมื่อท่านตายไปแล้ว

ก็เขียนอย่างนี้ครับ อธิบายว่าตัวเราเองอยู่ทางนี้ สบายดี งานก็ได้ทำแล้ว เรื่องอาหารการกิน ที่พัก สะดวกสบายดี

แค่ท่านรู้ว่า เราอยู่ดี มีสุข ท่านก็จะไม่ต้องคิดมากหรือเป็นกังวล กับเรา

เขียนอะไรก็ได้ที่มาจากใจ คุณแม่จะชื่นใจเสมอที่ลูกรักแม่พอที่จะหาเวลาส่งข่าวคราว สิ่งที่มีค่าที่สุดที่เราจะให้คนที่เรารักคีอ "เวลา". ค่ะ

เขียนความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อแม่ ความความรู้สึกจริงๆ แค่นี้มีก็ดีใจแล้วครับ

เพื่อนๆตอบให้หมดแร้ว ได้สิ่งดีๆไปใช้มากมาย ผมขอแนะนำว่าให้แนบรูปไปด้วย หรือหากคุณเขียนจากต่างจังหวัดที่เขามีโปสการ์ดขาย ก็ซื้อโปสการ์ดนั่นแหล่ะส่งไปเพราะท่านได้เห็นเมืองที่คุณไปท่องเที่ยวด้วย แล้วเนื้อที่เขียนก็ไม่มากจนเกินไป เล่าในสิ่งท่ีคุณไปเห็นมา

ภรรยาผมสมัยเรียนอยู่ที่นี่ เธอส่งโปสการ์ดทุกครั้งที่ไปเที่ยวต่างแดนไปให้ครอบครัวที่เมืองไทย เมื่อแต่งงานกับผมผมก็เห็นเธอเขียนส่งไปให้ทางครอบครัวอยู่เนืองๆ เมื่อตอนที่คุณแม่เธอเสีย พวกเรากลับเมืองไทย หลังงานศพ ภรรยาเข้าไปจัดการข้าวของส่วนตัวของคุณแม่ เธอค้นพบกล่องโปสการ์ดวางเรียงในกล่องอย่างสวยงาม ที่ผู้รับ(คือคุณแม่ของเธอ)ได้สะสมเรียบเรียงกันไว้เป็นปื๊งอย่างมีระเบียบจัดตามวันที่และ พ.ศ.ที่ส่ง ตั้งแต่ปีแรกที่ไปเรียน คุณแม่ของเธอชอบทุกสิ่งที่ลูกสาวส่งมาให้และเก็บถนอมไว้อย่างมีค่า โปสการ์ดที่รวบรวมไว้เป็นสิบๆปีเมื่อนำมาอ่าน แทบจะทำเป็นหนังสือเล่าเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งได้เลย เพราะสะท้อนให้เห็นการเปลี่ยนแปลงและเติบโตของภรรยา ทั้งทางด้านการศึกษา ความคิด ความเชื่อมั่น การตัดสินใจเลือกใช้ชีวิต สิ่งสนุกๆเล็กๆน้อยๆจิปาถะ และอะไรบางอย่างที่เธอเองก็ลืมไปแล้ว แต่โปสการ์ดเหล่านั้นช่วยปลุกความจำในอดีตให้กลับมาแจ่มชัดขึ้น

เขียนเถอะครับ เล่าเรื่องน้องฮั้มให้แม่คุณฟังก็ได้ คุณเป็นคนเล่าอะไรสนุกดี