วอนรู้รอบ คิดสิงสาร วันเฉลิม?

ไม่ได้ดูเลย ขับรถอยู่เวลานั้น

สังคมไทย แม้ยุคไหน คงไม่ต่าง

ถ้ายังอ้าง เห็นแก่ตัว กลัวข่มเหง

ต้องการเงิน เดินนำหน้า ข้าไม่เกรง

เรารู้เอง ทำอะไร ควร/ไม่ควร

ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคำสอนของพระพุทธเจ้าหรอก ก็ลังเลอยู่ ควรจะเข้าร่วมการชมุนุมประท้วงหรือไม่ เพราะไม่ว่ายังไงกรรมจะเป็นของคนเหล่านั้น และกรรมมันต้องถึงวันสิ้นสุด ที่ประเทศเราต้องมาเผชิญหน้ากับคนเช่นนั้น คนในชาติเห็นผิดเป็นชอบ เต็มไปด้วยโลภะ โทสะ และโมหะ ก็เป็นเรื่องของกรรม กรรมมันบังตาคนส่วนใหญ่ของประเทศ แต่เพราะระลึกว่าในฐานะมนุษย์ เราต้องมีพื้นที่ มีที่อยู่ที่กิน มีสังคมที่ดี ก็เลยคิดว่าควรทำ อยากบอกว่าถ้าอยากชนะ ให้ตั้งจิตมุ่งว่าเราเดินเข้าสู่ท้องถนนเพื่อยกจิตใจของเราให้สูงขึ้น ด้วยความปรารถนาดีต่อคนในชาติ ปกป้องตนเองและสิ่งควรมีควรเป็นตามสมควร และถ้ามีบุญพอก็จะช่วยยกจิตใจของศัตรูของเราให้สูงขึ้น โดยส่วนตัวค่อนข้างพอใจการชุมนุมที่ราชดำเนิน อาจจะมีการโจมตีคนบางคนบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับสร้างความเกลียดชังตลอดเวลา ทำให้บรรยากาศการชุมนุมค่อนข้างดี สนุก อาหารอร่อย เวลาอยู่ในที่ชุมนุมก็ไม่รู้สึกเครียดหรือสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังอะไรรุนแรง ยกระดับจิตใจที่ดีงามของผู้ร่วมชุมนุม จะนำไปสู่ชัยชนะเอง ไอ้ที่บอกว่าอยากทำให้คนในชาติตาสว่างนั่นแหละถูกแล้ว ลึกๆ เราเวทนาคนอย่างหมอเหวงและธิดามาก ไม่แปลกใจที่เขาจะล้มเหลวและพ่ายแพ้ไปตลอด หาให้ตาย ก็ยากที่เขาจะค้นพบความสุขสันติที่แท้จริง กว่าจะได้เกิดเป็นคนมันยากเย็น แต่เกิดมาแล้วก็เสียเวลาเปล่าไปอีกชาติหนึ่ง งมงายอยู่แต่กับอคติ ไอ้คอม���ิวนิสต์หรือประชาธิปไตยนั่นแหละ อเมริกาหรือรัสเซียยังล้มเหลวไม่เป็นท่าเลย คำสอนของพระพุทธองค์จริงที่สุดแล้ว