อาการ "ระอาญาติ" พึงรักษาด้วยวิธีใด?

อ้าวมาอีกคนแล้ว สว.รู้รอบ เป็นอะไรกันน๊อวันนี้ ถ้าแค่ระอา ก็ทำอย่างอื่นค่ะ อยู่ห่าง ๆ กันสักพัก แล้วพอคิดถึงกัน เห็นข้อดีของกันและกันเมื่อไหร่ ค่อยกลับไปพูดคุยกัน อาการเซ็งมันเป็นไม่นานหรอกค่ะ (แค่ไม่ล่ายหลั่งจัยเลยอ่ะ เฉย ๆ ) .... ^_^

ทำใจ ปลงค่ะ ใช้หลัก ปรับ เปลี่ยน ปลง และไป

ปรับ คือ ลองบอกข้อเสียที่เป็นปัญหาของเขาให้ญาติปรับตัวปรับนิสัย แก้ไขข้อบกพร่องก่อน โดยยกเหตุผลว่ามีเป็นปัญหาอย่างไร ไม่ดี มีผลเสียอย่างไร พุดตรง ๆ ได้ก็พูดตรง ๆ ถ้าญาติเป้นคนที่ฟังอะไรตรง ๆ ไม่ได้ ก็ค่อย ๆ ตะล่อมนะคะ

เปลี่ยน บอกแล้ว พูดแล้วเตือนแล้ว เค้ายังไม่ยอมปรับแก้นิสัยแย่ ๆ ของเขา เราก็กลับมาเปลี่ยนที่ตัวเราเอง พยายามให้รับเขาให้ได้มากที่สุด เปลี่ยนนิสัยเรา อาจจะเพิ่มความอดทนที่ตัวเรา (เชอะ)

ปลง ถ้าลองแก้ทั้งเราทั้งญาติแล้วไม่มีอะไรดีขึ้น ก็คงต้องปลงว่าเป็นธรรมดาโลก มันเป็นธรรมชาติของเขา และบอกตัวเองเมื่อเกิดปัญหาว่า อ้อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง (ฮึ่ม)

และสุดท้าย ปลงไม่สำเร็จ ทำอย่างไรก็ตัดไม่ลงปลงไม่ตก ก็ไปเสียจากปัญหานั้น จากคน ๆ นั้น อาจจะชั่วคราวให้พอทำใจได้ หรือถาวรถ้าคิดว่าไม่มีประโยชน์และเหตุผลที่จะทนต่อไป ก็ออกจากรู้รอบโลด อ้าว ไม่เกี่ยวกับรู้รอบ ลืมตัวไป ขอโทษค่ะ

แต่ดิฉันไม่เคยมีปัญหาแบบนั้น เพราะดิฉันน่ะชราภาพ ญาติระอา ค่ะ เคี้ยก ๆ ๆ

รักษาได้ด้วย...พรหมวิหาร 4 จ้ะ...ท่าน ผอ.

ใช้ความเป็นจริงรักษาค่ะ

เจอกันวันนี้ ไม่รู้จะเจอกันอีกทีหรือเปล่า หรือเมื่อไหร่

อย่าประมาทกับชีวิต

เราอาจเจอกันครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย

(ซึ่งก็ทำให้ดีใจขึ้นหน่อย)

ถ้าไม่มีญาติ คงไม่ได้ระอา

ถ้าไม่ได้ระอา ชีวิตก็จืดลงอีกหน่อย

ยกย่องพวกท่านไว้ เป็นเหตุแห่งการสั่งสมบารมีค่ะ ขันติบารมี

รั��ษาใจของเราก่อน ไม่มองโลกในแง่ร้าย รู้จักให้อภัย ปกติแล้วคนส่วนมากก็นึกแต่จะให้คนอื่นละความชั่ว ทำให้เราไม่ถูกใจ เราก็อยากให้เขาเปลื่ยน เราไม่คิดที่จะเปลี่ยนตัวเอง มองข้ามตัวเองเสมอ สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเราคิด

ระอาญาติ..คำนี้ไม่ต้องขยายความค่ะ

มีความหมายในตัวเอง...

แม่บอกเสมอ ตอนเด็กๆเราไม่ค่อยมีญาติหรอกเพราะเราจนมาก

แต่พอเติบโต ฐานะดีขึ้น

มีหน้าที่การงาน

ญาติมากมาย

"มีเงินเป็นน้อง มีทองเป็นพี่

ยากเงิน ยากทอง หาพี่น้องไม่มี"

เป็นสัจจธรรมค่ะ

คิดว่า"ลาพักร้อน"ให้ห่างไกลจากอาการนี้ซักระยะหนึ่ง หรือไม่ดีขึ้นก็"ผ่าตัด"ทิ้งไปชั่วชีวิตก็น่าจะได้ค่ะ...

อาการของดิฉัน"ญาติระอา"ฮ้า..