ในชีวิต เคยโดนขโมยอะไรที่ซึ้งใจที่สุด?

ไม่ได้โดนขโมยบ่อยหรอกครับ

ครั้งสำคัญเคยโดนขโมยขึ้นทาวเฮ้าส์ที่ต่างจังหวัด ( ทาวเฮ้าวส์เป็นแถว ๆ ใช้ผนังบ้านร่วมกัน ขโมยคงเข้ามาทางใต้หลังคา ซึ่งมีช่องต่อไปได้ทุกหลัง )

เมื่อลอดมาทางหลังคาจึงไม่ได้เอาของชิ้นใหญ่ไป แต่เอาเครื่องทองเครื่องประดับไป ( สร้อยทอง พระเลี่ยมทอง แหวนต่าง ๆ ) เอาของมีค่าลักษณะนี้ไปหมด

เสียดายมาก ๆ เสียดายทั้งความเป็นพระเครื่องที่ผู้ใหญ่ให้มา เสียดายทั้งความเป็นทอง พลอย เครื่องประดับที่สวยงามมีราคา

ไปแจ้งความตำรวจ ตำรวจก็ทำท่าคุยดีแต่ไม่ลงบันทึกประจำวัน เพราะกลัวจะเพิ่มสถิติคดีที่จับไม่ได้

ไปดูที่ร้านทอง ว่าขโมยเอาไปขายหรือเปล่า ไปดูอยู่ร้านเดียวก็เลิกเพราะรู้ว่าไม่มีประโยชน์ ดูไม่ออก

นานเหมือนกันกว่าจะหายเสียดาย

ทุกวันนี้ลืม ๆ ไปแล้วครับ

" ขโมยหัวใจ " ค่ะ

สั่นนนนนนนนนนนนนนนนน เป็นเจ้าเข้า งั่ก งั่ก

รู้สึก...............ใจหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

( ไปไหนแล้ววววววววววววว )

.........จะโกรธ หรือ ไม่โกรธ.............

คนขโมยดี น้ออออออออออออออออออออ

เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

อ้าว.................

" ฝันไปหรือนี่ "

แฮ้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

" คนในฝัน "

...mr team....

http://youtu.be/rIkLWLkfwss

มีคนมางัดร้านเอาcomputerไปทั้งชุด ข้อมูล และ program,file flash มือถือที่สะสมมาสองสามปีหายไปแค่คืนเดียว,แต่ที่แสบสุดฯมันเอามือถือ(nokia E7เปิดไม่ได้)ของลูกค้าที่เอามาซ่อมแต่ยังไม่ได้ซ่อมมันจะเอาไปทำม้าย ทั้ง sim card+memoryไปด้วยนี่สิ. งานนี้ยับเยีนครับ เสียคอม เสียเงีน เสียเวลา แถมยังโดนด่าอีก, เฮิ่..!

แฟลชกล้องถ่ายภาพ สะเทือนมากไม่โกรธแต่ปิดกั้นตัวเอง อารมณ์ ออกจากผู้คนเหล่านั้น

ไม่พบกันอีกเลยจากวันนั้น ถ้าเขาไม่มีความอยากได้ขนาดนั้น ถ้าเขาคิดว่าเราเป็นเพื่อน

ไม่มีคำว่าถ้า..แต่ไม่ควรเกิดเท่านั้นเอง ยกให้ค่ะไม่ติดตาม

เพิ่งนึกถึงเพราะจะตอบคำถาม อ่า...ลืมไปนานแล้ว ความรู้สึกตอนนี้ ดิฉันเริ่มชราแล้วจึง

มานึกถึงเรื่องเก่าๆค่ะ

ตอนอยู่ประถม ถูกขโมยนาฬิกาเรือนแรกของชีวิตที่พ่อซื้อให้ตอนชั่วโมงพละ

คนที่ขโมยก็ต้องเป็นเพื่อนนักเรียนด้วยกันนี่แหละ รู้สึกเสียดาย และเสียใจมากๆ

กว่าจะทำใจได้ก็ผ่านไปหลายเดือน โดยที่พ่อไม่รู้เลย

สมัยเป็นนักเรียนมัธยมต้นอยู่ครับ นาฬิกาข้อมือของผมที่เก็บไว้ในลิ้นชักโต๊ะเรียนตอนออกไปเรียนวิชาพละศึกษาหาย กลับมาหาไม่เจอคิà��”แล้วคิดอีกก็ยังยืนยันว่าเก็บไว้ที่นั่นแน่ๆแล้วมันหายไปไหนละ สุดท้ายก็ถึงบางอ้อชวนเพื่อนๆสองสามคนไปที่บ้านเพื่อนอีกคนหนึ่งในเย็นวันนั้นเลย เรียกออกมาแล้วก็จบเพราะเพื่อนเราเองนี่แหละที่ลักไปยอมจำนนแต่โดยดี เราเสียความรู้สึกมากเพราะคบหากันมาก็เป็นปีๆไม่คิดว่าจะทำกันได้แต่สุดท้ายเราก็ไม่เอาเรื่องกันและเพื่อนๆที่ไปด้วยกันก็ตกลงไม่พูดต่อๆกันไปด้วยจบอยู่ที่นั้นเลยได้ของคืน

ขโมยความคิดนะ เราคิดแบบไว้จะทำอะไร ปรากฏว่า ความคิดเราโดนเพื่อก๊อบทำแทนนะ พูดไม่ออกเลยนะ

ยังไม่เคยโดนของสำคัญมากๆ

มีแต่ของเล็กๆน้อยๆครับ

เวลา ได้ขโมยชีวิตของเราที่ซึ้งใจที่สุด ครับ