เรื่องของใจไม่ว่าใจเขา ใจเราหรือใจใคร เราไม่สามารถไปบังคบหรือสร้างเงื่อนไขให้ใครได้?

เรื่องของจิตใจแต่ละคน เปลี่ยนไม่ได้ง่ายๆนะครับ ไม่มีใครเปลี่ยนใจคนหนึ่งคนใดได้ เว้นแต่เจ้าตัวเขาเองคิดจะเปลี่ยน เสรีภาพนี้แม้แต่พระผู้ทรงสร้างมนุษย์ก็ไม่ละเมิด ไม่มีใครเปลี่ยนใจคุณได้ เว้นแต่คุณจะพีงพอใจที่จะเปลี่ยน เขาอาจบังคับ ข่มขู่ ฝืนใจ ก้าวร้าว คุกคาม อย่างไรก็ตาม ภายนอกเราอาจทำตาม แต่ในส่วนลึกของจิตใจ เราก็ยังไม่เห็นด้วยกับเขาอยู่นั่นเอง

เคยเห็นผู้ใหญ่ดุเด็กดื้อๆไหมครับ? บอกให้นั่ง เขาก็ไม่ยอมนั่ง ผู้ใหญ่เดินเข้าหาแล้วกดให้เด็กนั่ง เด็กก็นั่ง แต่ในสายตาก็ยังบอกว่า "มึงทำให้กูนั่งได้ แต่ในใจกูยังยืนอยู่นะโวัย"

คู่สมรสที่พยายามจะเปลี่ยนนิสัยของกันและกัน จะพบแต่ความผิดหวัง เพราะไม่เข้าใจหลักความจริงข้อนี้ว่า เราเปลี่ยนเขาไม่ได้ ถ้าเขาไม่คิดจะเปลี่ยนเอง แม้เราจะพยายามสักเท่าไหร่ ผู้ที่ถูกฝืนใจ ในใจก็ยังเป็นเหมือนเดิม เมื่อมีอิสระ ก็จะทำเหมือนที่ใจต้องการทำอยู่นั่นเอง

ถ้าเราจะรักใครสักคน เราควรถามตัวเองว่า นิสัยของเขาบางอย่าง เรารับได้หรือไม่? ถ้ารับไม่ได้จะต้องทำอย่างไร? ต้องวางเงื่อนไข ถ้าวางเงื่อนไขแล้ว เขาทำได้ไหม? ถ้าทำไม่ได้ เราจะทำอย่างไรต่อไป? จะไป หรือจะทน หรือหาทางออกอย่างไร? (จะเตรียมมีดโกนคมๆไว้ เลี้ยงเป็ดไว้ใต้ถุนบ้านหรืออย่างไร?)

ในกระทู้ของคุณ คุณก็ตอบแล้วคือ "หากเราเอาใจไปยึดติด มันก็จะติดบ่วงทำให้ใจไม่อิสระ หรือใจอาจเจ็บเพราะเจอใจทำร้ายใจ วิธีป้องกันไม่ให้ใจถูกทำร้าย..คุณควรแบ่งใจ หรือตัดใจกันยังงัยดี....สำหรับดิฉัน..ห้ามใจ...หยุดยั้ง แล้วตัดใจจากดีกว่าค่ะ"

คุณก็ได้วางเงื่อนใขแล้ว รู้ว่าเขาคงไม่เปลี่ยน สิ่งที่เขาชอบทำนั้นคุณรับไม่ได้ แม้ว่ารักเขา แต่ต้องขออำลา ตัดใจ ก็เพราะคุณรับไม่ได้ นั่นคือคำตอบของคุณ ครับผม

ดิฉันรักเขาให้มากขึ้น ทำความเข้าใจคนคนหนึ่งว่าเหตุใดเป็นเช่นนี้ มีที่มาที่ไป

อย่างไร เห็นทุกข์ของเขาแล้วก็จะเกิดเมตตาในชีวิต เมื่อเขามีหนทางที่คิด

จะทำจะไปก็ไม่ได้รู้สึกอะไรแค่มองเขาเป็นเขา เข้าใจแล้วก็ไม่เอามาคิดอีก

ดูเหมือนต่างวิธีคิดแต่ไปที่ผลเดียวกันล่ะค่ะ

ชีวิตของคà¸��หนึ่งคน จะมีทางตรงและทางโค้งให้เราเลือกเดินเท่า ๆ กัน

หากเราได้เลือกตัดสินใจกับระยะทางที่เลือกเดินไปแล้วเบื้องต้น เราก็

ไม่ควรลืมคำนึงถึงระยะทางตอนที่ต้องย้อนรอยกลับมาเริ่มต้นนับหนึ่ง

ด้วยทุกครั้ง เพื่อจะได้เป็นการไม่เสียเวลากับการที่ต้องวางใจลงไม่วันนี้

ก็วันหน้า ยังไงทุกคนก็ต้องวาง แต่จะวางแบบยินยอมหรือวางแบบจำใจ

ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเป็นผู้กำหนดไว้ทั้งสิ้น

ก็ถูกอะมันบังคับกันไม่ได้แต่ทำให้รักได้เลิกได้หมดรักกันได้...แปลกนะเวลาคนรักกันเนี่ย..แล้วก็แปลกมะทำไม่คนหนึ่งหมดรักคนคนหนึ่งได้ทั้งที่อีกคนหนึ่งยังรักเขาอยู่...ทำได้ไงรึเขาไม่รู้

อิ อิ แบบเรา"เผื่อใจ"ไว้ก่อน"เตรียมใจ"แล้วก็"ทำใจ"ค่ะ..