ตายแล้วไปไหน...ถ้ารู้ว่ายังไม่ไปไหนวิญญาณยังวนเวียนที่เดิมจาทำงัย?

ขออนุญาตตอบตามความเข้าใจ ส่วนว่าใครจะเชื่อหรือไม่แล้วแต่จะใช้วิจารณญานค่ะ

คนส่วนใหญ่อยากรู้กันว่าตายแล้วไปไหนแต่จนแล้วจนรอดก็เถียงกันไป ต่างความคิด

คิดคนละแง่มุมและคิดตามแต่จะคาดเ***ันไป

สำหรับดิฉันเชื่อว่า คนเราถ้าหมดลมหรือตายไปจะมีที่ไปแตกต่างกันซึ่งแต่ละคนไม่ได้ไป

ด้วยกันเพราะแต่ละคนทำกรรมไว้ไม่เหมือนกัน กรรมในที่นี้หมายถึงกรรมดีและกรรมชั่ว

ผู้ทำกรรมดีเช่นในระหว่างที่ยังมีชีวิตอยู่ได้หมั่นสั่งสมบุญคือทำทาน รักษาศีล เจริญสมาธิ

ภาวนาอยู่เนืองนิจ ประพฤติปฎิบัติตนเป็นคนดีเสมอต้นเสมอปลาย ละจากโลกไปวิญญาน

ก็จะไปตามกำลังบุญที่ตัวเองได้ทำเอาไว้ ถ้าทำบาปก็ไปตามกำลังบาปที่ได้ทำเอาไว้

อีกประเภทหนึ่งคือเกิดมาไม่เคยสั่งสมบุญ วัดก็ไม่เคยเข้าเหล้าก็ดื่มอยู่เป็นเนืองนิจ ศีล

มีอะไรบ้างไม่เคยสนใจไม่เคยรักษาอยู่ไปวัน ๆทำตัวไม่มีแก่นสารไร้สาระ เมื่อหมดลม

หายใจก็ไปตามกำลังบาปที่ตัวเองได้ทำมาตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงนาทีสุดท้ายของชีวิต

ทั้งนี้และทั้งนั้นเขาวัดกันตอนช่วงสุดท้ายของชีวิตว่าก่อนจะตายผู้ตายมีจิตใจผ่องใสหรือว่า

จิตใจเศร้าหมอง ถ้าก่อนตายใจเศร้าหมองก็มีทุขคติเป็นที่ไป ส่วนผู้ที่ก่อนตายจิตใจผ่องใส

เพราะนึกถึงแต่ความดีที่ตัวเองทำมาอย่างสม่ำเสมอได้ นึกถึงบุญกุศลได้ ทำให้ใจผ่องใส

ใจเกิดความปิติ ผู้นั้นก็จะไปสู่สัมปรายภพหรือสุขคติภูมิ ไปเกิดในภพภูมิที่ดี

อีกประเภทหนึ่งก่อนตายใจไม่ผ่องใส ใจไม่เศร้าหมอง คือเฉย ๆนึกอะไรไม่ออก เป็นห่วง

เป็นกังวล จิตยังผูกพันอยู่กับครอบครัว และผูกพันอยู่กับสิ่งที่ตนเองรัก ทำให้วิญญานยังไม่

อยากไปไหนเฝ้าวนเวียนอยู่บริเวณนั้น เพราะใจยังไม่คลายความผูกพันจึงยังไม่ได้

ไปไหน แต่เมื่อใดที่ลูกหลานได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เรื่อย ๆบ่อย ๆและพูดบอกไปด้วย

เพราะผู้ตายเขาเป็นกายละเอียดซึ่งเรามองไม่เห็นเขา แต่เขามองเห็นเรา เมื่อเราพูดออกไป

ว่า "ขอให้ไปสู่สุขติเถิด อย่าได้เป็นห่วงเป็นกังวลอะไรเลย ขออุทิศบุญกุศลที่ได้ทำไปให้

ขอจงอนุโมทนาบุญที่ทำให้ด้วยและจงทำจิตใจให้ผ่องใส นึกถึงบุญที่ตัวเองทำไว้ และบุญที่

ลูกหลานทำให้ด้วยนะคะ"

ให้ทำบุญให้บ่อย ๆพูดบ่อย ๆอีกไม่นานเมื่อใจเขานิ่งและหยุดรวมดีแล้วและนึก

ถึงบุญทั้งหมดได้ และได้รับบุญที่ลูกหลานทำให้ด้วย เขาจะไปเองเมื่อถึงเวลา ลองทำดูนะคะ

(คนแก่คนเฒ่าส่วนใหญ่จะผูกพันกับบ้านที่ตัวเองเคยอยู่ ผูกพันกับลูกหลานจะยังไม่ไปไหน

ในช่วงที่ตายใหม่ ๆนอกเสียจากว่าญาติ ๆต้องหมั่นทำบุญและอุทิศส่วนกุศลให้บ่อย ๆทำไป

ให้อย่างต่อเนื่องเดี๋ยวท่านหมดห่วงหมดกังวลท่านก็คงไปเองค่ะ)

ก็คิดว่าเมื่อถึงตอนนั้นแล้วก็คงจะคิดได้เองอ่ะนะคะ เพราะว่าตอนที่ตายไปแล้วอาจจะอยากอยู่ดูว่าลูกหลานเป็นยังไงบ้าง อาจจะยังคาใจเรื่องลูกหลานอยู่

มาตอบพร้อมกับมองๆๆไปด้วยว่า คงจากการที่คุณป้าห่วงว่าใครจะมาอยู่บ้านนี้หนอ ดูแลรักษาดีหรือเปล่า?,

พอเห็นว่าคนอยู่ เอาใจใส่บ้านเหมือนตอนคุณป้าอยู่ ท่านก็คงดีใจที่มีคนรักบ้านห่วงบ้านเหมือนท่าน "ส่งยิ้ม"ให้กำลังใจคนอยู่ซะหน่อย..มังคะ?

แต่มีคนบอกนะว่า คนที่ตายไปแล้วใหม่ๆๆน้ำหนักจะหายไป ยี่สิบเอ็ดกรัม งั้นก็แสดงว่า"วิญญาณ"มีน้ำหนัก"ยี่สิบเอ็ดกรัม" งั้นก็แสดงว่า"วิญญาณ"ลอยไปไหนต่อไหนได้ง่ายๆนะซิ..

ตีซะว่า เป็น"การเล่า"นะà¸��้ะ อย่าถือเอาเป็น"คำตอบ"เพราะไม่เข้าข่ายข้อมูลดีๆๆเลย.

เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง..แต่..โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน..

คืนที่สามของการสวดศพคุณแม่ของผม..หลานชายอายุหกควบ กำลังเล่นตามประสาเด็กไร้เดียงสา

(ยังไม่รู้ว่านี่คืองานอะไร)อยู่ในศาลาที่ตั้งโลงศพของคุณแม่ผม..จู่ๆ..ทุกคนได้ยินเหมือนๆกันว่า

"ยาย..ยาย..อย่าขวางหนู หนูจะเล่น"เป็นเสียงพูดของหลานชายที่กำลังเล่นหกคะเมนตีลังกาอยู่หน้า

ตั้งโลงศพอย่างสนุก..สักครู่..หลังจากนั้นหลานชายร้องให้เสียงดังพร้อมกับวื่งไปหาแม่ของตัวเอง

พร้อมกับพูด "ยายดุหนู..ยายดุหนู"ทุกคนในงานนิ่งเงียบ.....เหตุการณ์นั้นผ่านไป..หลังจากทำพิธี

ปณกิจคุณแม่ผมเรียบร้อย..ลูกๆหลานๆทยอยเดินทางกลับบ้าน..หลานชายคนเดิม เริ่มร้องให้อีกครั้ง

พร้อมกับพูดขณะร้องให้"ยาย..กลับบ้าน..ทำไมยายไม่กลับบ้าน..ยาย..กลับบ้านเถอะ "...นี่คือเรื่อง

จริ��¸‡à¸—ี่เกิดขึ้น..ผมไม่ขอสรุป..ผมขอเพียงให้ดวงวิญญาญของคุณแม่ผมมีความสุขในทุกภพทุกชาติ

หากชาติหน้ามีจริง ผมขอเกิดเป็นลูกของคุณแม่อีก....ด้วยดวงจิตคิดถึงแม่

ตายแล้ว จะไปตามวาระจิตที่ถูกผูกไว้กับสถานที่แห่งนั้น คือยึดติดพื้นที่เคยอาศัยมาก่อน

ตายแล้ว ไปตามสภาพวะที่สมควรไป แต่จะมีสิทธิ์ร่ำลาญาติได้ ใน 7-10 วัน

กรณีหลังนี้จะได้ไปในที่ที่ดี เสียส่วนใหญ่ เช่น ไปเกิดใหม่ หรือ ไปเสวยสุข หน้าจะไม่เศร้า

มาปรากฏการแต่งกายดี แววตาสดใส หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส

หากพบว่า ญาติมามีหน้าเศร้าหมอง ยืนก้มหน้า ไม่สบตา ถามอะไรก็ไม่ตอบ แต่งกายไม่ดี

มาแบบนี้ กำลังตกที่นั่งลำบาก ให้ญาติ ๆ เร่งทำบุญใหญ่ ให้มาก ๆ มีลูกชายบวชให้ก็จะได้

ดีขึ้นไวหน่อย เพราะจะได้บุญจากผ้าเหลืองที่ลูกทำให้ทุกวัน หรือ มีลูกสาวสวดมนต์ไหว้พระ

ทำบุญ à¸��ือศีล กินเจ ให้ญาติผู้ใหญ่ ถ้าลูก ๆ ได้สนับสนุนให้ทุกวัน ก็ใช้ได้เหมือนกัน

ตายแล้วจะไปไหน ส่วนหนึ่งก็ขึ้นอยู่กับการฝึกจิตปฏิบัติของแต่ละบุคคลด้วย อยู่ที่ว่าจิตใครยึด

จิตใครปล่อยมากกว่ากัน

เออ! ก้อแล้วจะมีใครมาตอบให้ได้ไหมละครับนี่ ว่าตายแล้วไปไหน

สมัยที่ลุงยังเป็นเด็ก จำได้ว่าก็เคยเห็นหนังสือหน้าปกจั่วว่า ตายแล้ว

ไปไหน ก็ไม่นึกสนใจอยากอ่าน จนกระทั่งถึงวัยดึกเริ่มรู้สึกวังเวงแล้ว

ก็เริ่มจะถามตัวเองเหมือนกันว่า ตายแล้วจะไปไหนดี เพราะที่จะได้

ดับสลายหายหมดเหมือนพระนิพพาน ก็น่าจะสัมฤทธิ์แต่ผู้บรรลุธรรม

ขั้นสูงสุดเท่านั้น ตามที่ลุงคิดนะครับ และก็คิดต่อไปว่า ถ้าหากลุงตาย

แล้วยังไม่อยากไปเกิดใหม่ วิญญาณเราจะไปอยู่ที่ไหนดี และคิดต่อไป

อีกว่า สถานที่ดีดีก็คงตัองมีเจ้าของ เขาจะอนุญาตให้วิญญาณลุงมาร่วม

อาศัยด้วยอีกหà¸��ึ่งวิญญาณได้ไหม แต่ก็สรุปเสียเองว่า ถ้าเราทำดี สร้าง

บุญ กุศลย่อมส่งให้วิญญาณสถิตย์อยู่ในที่ดีพอสมควรได้เอง

มาวันนี้ ลุงรู้สึกว่า การที่ลุงมาช่วยตอบคำถามที่รู้รอบ ที่มาหยอกเย้า

ให้มีสีสันก็คงเห็น แต่ความจริงใจอยู่ที่อยากช่วยแนะนำเพื่อให้คลายทุกข์

ไม่ค่อยอยากบอกความรุ้สึกว่า น่าจะเป็นผลกุศลทันตาละมั้ง ลุงรู้สึกว่า

ได้รับค่าหมากค่าพลูเพิ่มมากขึ้นมามั่ง กำลังเขม็บอยู่ ถ้าพกแน่นมาก

แล้วแก้ออกมานับได้สักหมื่นกว่ากว่าเมื่อไหร่ ว่าจะไปซื้อไอ้เผ็ดมาใช้มั่ง

อยากฝากคำถามสุดท้ายสักนิดว่า ถ้าลุงถูกย้ายชื่อออกจากทะเบียนบ้าน

แล้ว แต่ที่รู้รอบยังไม่มีใครรู้ เพราะไม่ได้มีใครไปงานเลี้ยงส่งลุงเลย

แต่ยังเห็นคำตอบจากลุงอย่างถูกใจทะยอยเข้ามาอยู่อีกนี่ ยังจะช่วยกันลง

คะแนนให้ลุงเป็นคำตอบที่ดีเหมือนที่ผ่านผ่านมาอยู่อีกไหมล่ะครับ บรื้อ!!

ลุงนี่ถามอะไรก็หม่ายรุ..... ขนลุก!

ท่านอาจยังไม่ถึงเวลาตามวิถีกรรมแหละครับก็เลยต้องอยู่คอยดูแลปกป้องลูกๆหลานๆที่นั่นไปจนกว่าเวลาของท่านจะมาถึง(อันนี้ไม่มีใครสามารถทราบได้เลยว่าจะมาถึงเมื่อไหร่)แต่ที่แน่ๆหากในช่วงเวลานั้นมาถึงและไม่มีใครพบเจอกับท่านอีกก็สมมุติฐานได้ขั้นหนึ่งว่าท่านได้เวลาแล้วตามวิถีกรรมครับ อย่าไปกลัวท่านหากต้องอยู่ด้วยกันเพียงไหว้พระภาวนาและบอกกล่าวให้ท่านได้รับรู้ว่าขออย่าให้ท่านมาให้เห็นไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามก็เท่านั้นแหละครับท่านคงจะเข้าใจว่าคนที่อยู่กลัวนะครับฮึฮึ

ตายแล้ว ไปป่าช้า ครับ

เขาไม่ไป เขาอยากอยู่ก็ให้เขาอยู่สิครับ

ไอ้เรานี้ ก็แปลกนะครับ ชอบจับวิญญาณยัดให ยัดกรง หุหุ

ตายแล้วก็ไปที่ชอบๆๆ สิครับ