ทำไมเวลาเราดูช้อนในด้านหน้า ซึ่งเป็นช้อนโลหะมันวาว แล้วเห็นตัวเองตัวลีบ และเอาหัวลงครับ?

พี่คะ ^^ ขอให้พี่ตอบในตอนท้ายด้วยนะคะ..อิอิ

สำหรับหนูคิดว่า อย่าเชื่อในสิ่งที่ตามองเห็น

แล้วทำไมเราไม่กลับช้อนไปดูอีกด้านล่ะคะ

แสดงว่า ของทุกสิ่งทุกอย่างมันต้องมี 2 ด้าน

ไม่ว่าอะไรก็ตาม..^^

ตามฟิสิกส์ มันเป็นปรากฏการณ์ภาพจริง คือ ภาพที่เกิดจากรังสีของแสงตัดกันจริงๆ จะเกิดหน้าช้อน หัวกลับกับวัตถุ อันนี้แอบไปอ่านมา...อิอิ

ตามจิตวิทยา ความจริงของโลก มักจะลวงตา บางทีสิ่งที่สายตามองเห็น มันอาจเป็นคนละโลกกับความเป็นจริง

เหมือนคนดีที่สายตามองเห็น อาจเลวในโลกแห่งความจริง....โอ้ว เก่งมาก คิดได้ไงเนี่ย ไม่เก่งคิดไม่ได้นะ

ภาพจริงหัวกลับน่ะหรือคะ ต่อนะคะ

เหมือนกับการเกิดภาพบนฟิล์มที่เราต้องถ่ายทอดลงบนกระดาษอัดภาพเพื่อให้เป็นภาพที่เรามองเห็นปกติ

ในระยะแรกของการเกิดกล้องถ่ายภาพ จิตรกรก็มองเห็นภาพจริงหัวกลับก่อนแล้วจึงให้ภาพสะท้อนไปลงที่ส่วนรับทำให้มองเห็นภาพปกติทำให้เขาสามารถวาดที่อยู่ไกลออกไปได้

อืม..ในการมองภาพชนิดนี้เราอาจเปรียบกับจิตใจของคน

ฉันอยากจะเปรียบในแง่ของความพยายามในการปรับตัว

ภาพที่เห็นกลับหัวกลับหาง คือ คนที่เรารู้จักแต่ไม่เข้าใจ

ต่อเมื่อพยายามเข้าใจแล้วจึงรู้จักรู้ใจเห็นตัวตนกันแจ่มชัดค่ะ

กระทั่งตัวเราเองมองจากช้อนสะท้อนถึงภายใน ว่า

ใจเรายังซ่อนเหลี่ยมมุมที่ไม่เห็นอีกมาก

บางครั้งการเปิดใจรับความคิดเห็นทำให้เราน้ำตาซึมกับความเบาปัญญาของตัวเองค่ะ แล้วกลับทำให้เรากระจ่างในใจ

ยิ้มได้กับตัวเอง เกิดปิติยามมองภาพโย้เย้ราวกับจะล้อเลียนนั้นค่ะ

-แสดงว่าจิตเรายังเป็นปกติดีอยู่ถ้ายังเห็นภาพตามที่ตั้งคำถาม แต่ถ้าเห็นต่างจากนั้นถ้าสายตาเราไม่มีปัญหาก็แสดงว่าเราอาจจะเห็นภาพหลอน

-เรื่องนี้พิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์

"สิ่งที่เราเห็นกับตาของเราเอง ก็ยังเชื่อไม่ได้ ไม่ใช่ความจริงเสมอไป"

"กระจกยิ่งไม่เรียบ ยิ่งให้ภาพสะท้อนที่ห่างไกลความจริง"

( นี่ตอบแนวปรัชญานะครับ คำถามนี้ไม่ใช่เรื่องจิตวิทยา แต่เป็นเรื่องฟิสิกส์นี่ครับ )

สะท้อนให้เห็นว่า ความอยาก

ก็ไม่เกิน เงาในช้อนแล้วใยเลยเล่า

จะอยากมากกว่าช้อน เข้าปากเรา...